Vroeger had ik zo’n crash niet overleefd

Nederland was een week lang in de ban van Zandvoort en hoewel het een feest was om er onderdeel vanuit te maken, was het voor mij niet het leukste weekend. Ik kijk er met gemengde gevoelens op terug. Zoals jullie misschien weten raakte ik het weekend ervoor in Spa-Francorchamps tijdens de kwalificatie van de W-Series betrokken bij een kettingbotsing. Het was de zwaarste crash uit mijn carrière. Eng ook om die terug te zien, maar ik ben er gelukkig redelijk ongeschonden uit gekomen waardoor ik in Zandvoort kon racen.

Daar sprak ik ook met Jackie Stewart. Hij is drievoudig Formule 1-kampioen en een levende legende. Super leuk om hem te ontmoeten. We hadden het natuurlijk over het circuit en hoe anders die is in vergelijking met toen hij hier reed. Maar we hebben ook gesproken over mijn crash. Die had hij ook gezien en zei: in mijn tijd was je dood geweest, de auto’s zijn nu een heel stuk veiliger geworden.

Gelukkig maar. Als coureurs staan we daar niet altijd bij stil. We willen gewoon racen. Net als ik in Zandvoort. Maar dat ging nog niet zo makkelijk. Ik had veel pijn. Ik had weliswaar niks gebroken, maar wel veel gekneusd. En het herstel daarvan duurt lang. Nu nog steeds heb ik veel pijn aan mijn ribben, rug en voeten. En toch hoop je, misschien tegen beter weten in, op Zandvoort iets te kunnen laten zien. Maar het hele seizoen in de W-Series loopt al niet zoals ik zou willen.

Dit jaar rijden we voor het eerst in het voorprogramma in de Formule 1. Nadat ik in het eerste seizoen in 2019 nét naast de titel greep, had ik me voorgenomen dit jaar kampioen te worden. Maar vanaf het begin van het seizoen heb ik motorproblemen die me parten spelen. Alles wat er verkeerd kan gaan, lijkt verkeerd te gaan. Maar dat moet een keer ophouden toch? Op Zandvoort had ik echter ook motorproblemen. Die motor is voor de race vervangen en toen was de snelheid niet slecht, maar als je op Zandvoort slecht kwalificeert ben je nergens. Daarnaast was het gewoon bijna niet te doen. Tijdens het rijden kreeg ik amper lucht.

Maar ik geef niet zo snel op. Ook nu het seizoen niet loopt zoals ik had gehoopt. Ik weet wat ik kan. Ik blijf vertrouwen en geloven in het principe ‘hard work, pays off’ (hard werken loont, red.). De volgende race is in Austin, Texas. Maar dat is pas over vijf weken dus heb ik nu alle tijd om te herstellen. Ik ben veel bij mijn moeder want mijn huis is nog niet af. Het plan was om nu verder te gaan met klussen maar dat lukt niet vanwege de pijn. Dus laat ik me maar vertroetelen. Ik zwem en kijk veel Netflix. En wanneer jullie dit lezen ben ik op vakantie in Spanje. De perfecte plek om weer de oude te worden.

Beitske Visser (26) is autocoureur en actief in het WEC (WK Endurance racen) en in de W-series. Ze rijdt dit jaar acht keer in het voorprogramma van Formule 1 en neemt ons mee in haar wereld.