‘Lola is hartstikke goed in andere dingen. Ze is positief en altijd begaan met andere mensen’

FRIESLAND - In deze editie presenteert RondOm Vandaag een uitgebreide special over dyscalculie. Journalist in opleiding Lotte van Dijk heeft voor haar afstudeerproductie drie mooie portretten gemaakt van mensen die dagelijks worstelen met cijfers en getallen. Dit is deel één, waarin ze de tienjarige Lola volgt.

Het is 12:45 als klas 5b het klaslokaal weer binnen komt lopen. De pauze is voorbij en het tweede dagdeel begint. Als eerst staat rekenen op de planning. Een les die voor de 10-jarige Lola Niemendal moeilijker is dan voor de andere kinderen in de klas. Lola heeft namelijk dyscalculie.

Ze zit in groep 5 van basisschool Leeuwarder Schoolvereniging in Leeuwarden. Leerlingen die moeite hebben met leren krijgen extra begeleidingsuren. Voor Lola en haar 12-jarige zus Emma die in groep acht zit, een goede school, aangezien beide kinderen dyscalculie hebben en die extra hulp kunnen gebruiken.

Naast de extra begeleiding op school gaat Lola ook nog naar het RID Leeuwarden, het RID is een organisatie die kinderen met onder andere dyscalculie onderzoeken en extra begeleiding en ondersteuning bieden.

De ouders Lola merken al vroeg dat Lola vermoedelijk dyscalculie heeft. “Dat was een tijd terug, ik denk een jaar of twee geleden. We waren al op onze hoede, omdat Emma ook dyscalculie heeft. Bij Emma had Kim, hun moeder, al heel snel door dat er iets mis was. Ook is deze school heel goed in het herkennen van dyscalculie en andere leerproblemen,” vertelt Lola’s vader Bram Niemendal. Het viel de ouders van Lola vooral op dat ze weinig getalherkenning had. “Bijvoorbeeld 42 en 24, ze wist niet welk getal hoger was en draaide ze ook om.”

‘Lola heeft groep drie van de basisschool over gedaan’

Volgens Bram merkten ook de leerkrachten op de basisschool dat Lola achterliep op de andere kinderen. “Lola heeft toen ook het derde jaar van de basisschool over gedaan. Dat bleek ook wel een hele goede zet geweest te zijn.” Toch bleef Lola de jaren daarna nog steeds hangen in het niveau rekenen van kinderen in groep 3.

’Lola heeft haar eigen
rekenroute’

Eigen rekenroute

De klas gaat vandaag oefenen met deelsommen, Juf Marieke begint eerst een som samen te doen met de kinderen op het bord. Ze kijkt naar Lola en zegt: “Ik kom zo bij jou.” Zodra de kinderen in de klas zelfstandig bezig gaan, mag Lola bij de juf aan tafel zitten. Terwijl ze wachten tot de tablet waar de rekenles op staat een update heeft gehad, maakt Lola keersommen op papier. “Lola heeft haar eigen rekenroute, deelsommen gaan haar nog wat te snel dus ze doet nu keersommen,” vertelt juf Marieke. Af en toe vraagt de juf aan Lola hoe het gaat en geeft haar een compliment. Ik vraag aan Lola of ze het fijn vindt dat de juf haar apart neemt, ze kijkt mij lachend aan en knikt. 

Hulpmiddelen

Lola maakt het rijtje af en dan is de tablet is klaar met updaten. Ze gaat bezig met minsommen, iets waar veel kinderen met dyscalculie moeite mee hebben. Juf Marieke heeft een handig trucje om dit makkelijker te maken. Zo vult Lola getallen aan in plaats van dat ze getallen aftrekt. De som is 8-10, maar Lola telt van 8 naar 10 om achter het goede antwoord te komen. Daarna komt de som 12-8, “acht,” zegt Lola. Juf Marieke pakt het rekenrekje erbij. Lola telt de bolletjes aan het rekje en zegt “drie.” Ook gebruikt ze soms een getallenkaart, daarop zet ze met een whiteboardmarker stipjes om te tellen. Met wat hulpmiddelen, komt Lola er wel.

‘Professionele begeleiding is heel kostbaar en gelukkig kunnen wij dat betalen’

Onderzoek

“Het onderzoek naar dyscalculie voor Lola hebben ze vanuit school betaald,” vertelt Bram. “Ze hebben daar een potje voor op deze school. Ook hebben hun moeder en ik alle twee goede banen. Dus wij hebben heel veel mazzel. Ik denk namelijk dat de professionele begeleiding heel kostbaar is. Gelukkig kunnen wij dat wel betalen.”

Volgens Bram zegt de remedial teacher, die hulp verleent aan leerlingen met leerproblemen, dat er op school een paar kinderen zijn die een onderzoek naar dyscalculie hebben laten doen en begeleiding buiten school hebben, maar dat er meer kinderen zijn op de school die dat ook nodig hebben. “Die ouders hebben het geld daar niet voor. Dyslexie is erkend, dus wordt dat vergoed, en dyscalculie niet. Als je helemaal teruggaat zeg je dus eigenlijk dat je een kind beperkt in zijn opleiding,” vindt Bram.

‘Lola wordt nooit Einstein, maar dat hoeft ook
helemaal niet’

De toekomst

Bram maakt zich geen zorgen over de toekomst van Lola. “Lola is hartstikke goed in andere dingen en het is goed dat we er zo vroeg bij waren. Lola is een heel positief ingesteld kind die ook altijd bezig en begaan is met de kinderen, de mensen en de dieren om haar heen. Ze roept nu steeds dat ‘ze bij papa gaat werken, bij mijn webbureau, maar dat is natuurlijk maar de vraag. Ik denk dat ze het ook goed zou doen in de maatschappelijke sector. Lola wordt nooit Einstein natuurlijk, maar dat hoeft ook helemaal niet,” zegt Bram met een grote glimlach.