“Plezier bij dansen is het allerbelangrijkste”

DRACHTEN - Zaterdag 29 april is het Internationale Dansdag. Ook in Drachten wordt er heel wat afgedanst en is er een legio aan wedstrijd en recreatieve groepen waar wekelijks de voetjes van de vloer gaan. Onder leiding van Samira Popkema wordt er door fanatieke dansers bij SDC Drachten gesport. We spreken haar over haar belevenissen, SDC Drachten en de kracht van de dans. 

Al op haar negende begint Samira met dansen. Ze zit op turnen maar wil wat nieuws proberen: “Ik was altijd een meisje met veel energie en tijdens dansen kon ik die energie kwijt. Daarnaast vond ik het leuk om op muziek te bewegen.” De jonge Samira begint met de populaire dansstijl hiphop/streetdance, andere stijlen zijn dan nog niet haar ding: “Ik ben wat ‘rougher’, wil mij kunnen uitleven in de dans en er echt mijn gevoel in kwijt kunnen. Hiphop/streetdance past daarom het best bij mij.” Ze blijkt ook nog goed te zijn. Als ze tien jaar is wordt ze geselecteerd voor het wedstrijdteam en danst ze tussen allemaal oudere meiden. In de jaren die volgen sleept ze, als danser en als coach, veel prijzen in de wacht, ze staat op NK’s, EK’s en doet zelfs mee met het wereldkampioenschap.

Al op jonge leeftijd mag Samira helpen bij de danslessen en op haar zestiende vraagt Samira’s coach haar of ze ook een dansgroep zou willen trainen. Ze ziet het als een toffe uitdaging: “Als coach regel je alles zelf. Je bedenkt de choreografie, traint de groep en gaat met ze mee naar wedstrijden.” Het bevalt haar goed. Ze stelt een groep samen met getalenteerde dansers en hier gaat het haar voor de wind. Ze winnen weer meerdere prijzen, veel van de bekers prijken op de prijzenplanken in het pand van SDC Drachten aan de Torenstraat. 

Een eigen dansschool

Bijna elf jaar geleden start ze met haar eigen dansschool. Samira: “Ik word vrolijk van lesgeven. De dansers geven mij energie.” Iedereen kan dansen, daar is Samira heilig van overtuigd: “Mijn jongste is vier jaar oud, mijn oudste lid is in de zeventig.” Als je haar zo hoort praten, klinkt het net alsof de danseres uit Drachten het over haar kinderen heeft. “Het voelt ook wel een beetje als familie,” geeft ze dan ook toe. “Ik wil dat mensen zich thuis voelen hier. Iedereen heeft moeilijke dingen waar ze mee moeten worstelen. Ik wil dat ze hier naar binnen kunnen stappen om dat even te vergeten en weg gaan met een glimlach.”

Samira kent haar dansers allemaal bij naam: “Bij dans is het belangrijk dat je elkaar goed kent. Dat je weet wie er naast je staat. Daarom geloof ik ook in kleine groepen. Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit.” Volgens haar sneeuwt dat principe steeds vaker onder in de danswereld: “Bij wedstrijden zie je grotere groepen dan vroeger. Ik vind dat wel jammer.” De dansdocente probeert altijd een passend aanbod aan te bieden voor haar dansers. Daarbij hoort ook dat iedereen kan dansen in een groepje dat bij ze past: “Ik heb jongere meiden die dansen met een oudere groep, oudere dansers die beter gedijen in een jonger groepje, wat maakt het uit? Ik wil dat iedereen bij mij een plekje heeft.” Ze looft dan ook haar dansers, die nieuwe leden altijd met open armen ontvangen: “Sommige groepen zijn al jaren samen, maar verwelkomen nieuwe leden vrolijk en open. Zo ben ik zelf ook; niet moeilijk doen, iedereen mag mee doen.” 

Naast het dansen volgt Samira nu een opleiding tot onderwijsassistent in het speciaal onderwijs, een doelgroep die haar goed ligt: “We hebben sinds enige tijd ook een groepje voor volwassen dansers die een beperking hebben, genaamd Speciale Gave. Eigenlijk ben ik van mening dat iedereen wel een beperking heeft en daar op zijn manier mee om gaat, iedereen is speciaal op zijn eigen manier.” Meer weten over SDC Drachten? Ga naar www.sdcdrachten.nl.