Column Melissa: We doen ontelbaar veel ervaringen op, maar ervaren echt niet alles

De laatste tijd lees ik online steeds meer kritiek op de reclames over moederdag. Ik snapte dat nooit echt, ook niet toen ik wist dat mijn moeder terminaal ziek was. Niet dat ik dacht dat die mensen die zich hierover uitspraken geen punt hebben. Ik geloofde best dat die reclames confronterend waren, maar dacht ook; dat ik straks geen moeder heb, betekent niet dat andere mensen hun moeder niet in het zonnetje mogen zetten. Sterker nog, ik hoop dat ze hun moeder nog eens wat extra liefde geven, omdat het niet vanzelfsprekend is om een (liefdevolle) moeder te hebben. 

Af en toe kan ik best naïef zijn, zo goed ken ik mijzelf dan wel weer. Ook hier had ik het goed mis. Nu de moederdagreclames ons weer om de oren vliegen, wordt ik dagelijks zeker drie keer geconfronteerd met het feit dat ik geen moeder meer heb. Leuk is anders. Sterker nog, het is helemaal niet leuk om daar steeds aan herinnerd te worden, pijn doet het al genoeg. 

Sommige bedrijven pakken het gevoelig aan, door je bijvoorbeeld een mail te sturen waarin je kan aangeven (tijdelijk) geen nieuwsbrieven meer te willen ontvangen voor moederdag. Helaas (en ook begrijpelijk) doen niet alle bedrijven dat. Op YouTube, waarop ik graag naar muziek luister) wordt bijna elke video wel gestart met bloemen, een kaartje, chocolade of een fotocadeau. Ach, het is ook niet zo dat het mij echt compleet uit het veld slaat, dus ik verdraag de reclames en probeer het te negeren. 

Dit zette mij ook weer aan het denken; hoeveel ‘kritiek’ is er in de samenleving die ik niet begrijp, simpelweg omdat ik het niet zelf mee maak in mijn leven. Ik had nooit gedacht dat een reclame van 15 seconde mij pijn zou kunnen doen, ook niet toen andere mensen mij hierop wezen. Wat begrijp ik nog meer niet, omdat ik het niet doormaak? Ik ben geen schapenboer in het Drent-Friese Wold, dus ik voel die angst voor de wolf niet zoals hij die voelt. Ik ben geen zwart mens, dus voel ik de pijn die zwarte piet veroorzaakt niet zoals zij dat doen. Ik ben geen veehouder naast een Natura2000 gebied, dus ik voel de woede niet zoals zij die voelen. Ik ben niet transgender, dus ik ervaar de discriminatie en onzekerheid niet zoals zij die ervaren. 

Zo kan ik natuurlijk wel even door gaan. Wij als mens doen ontelbaar veel ervaringen op in ons leven. We worden ziek, behoren tot een minderheidsgroep, verliezen onze baan, krijgen kinderen, sporten, recreëren, gaan op vakantie, krijgen loon, zijn ooggetuige van geweld, trouwen, scheiden, werken en gaan met pensioen. Toch is het goed om ons te realiseren dat er nog veel meer ervaringen zijn die we niet meemaken en dus ook niet echt kunnen begrijpen. Moeten we dan niet vooral luisteren, in plaats van in de verdediging te schieten?

Melissa Wijnja is journalist bij RondOm Vandaag. In haar columns schrijft ze over dingen die haar opvallen of raken. Ze zet u graag even aan het denken.