CJ uit Ureterp is biseksueel en christen

DRACHTEN - Op 17 mei is het Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie en Transfobie, een dag waarop LHBT-organisaties aandacht vragen voor homohaat. Nederland, wat ooit bekendstond als gidsland op dit gebied, mindert steeds meer vaart op het gebied van acceptatie van LHBT’ers. Begin deze eeuw stonden we bovenaan de ranglijst, inmiddels moeten we het doen met een dertiende plek (volgens de Rainbow Index). Ook in Nederland zien we dagelijks voorbeelden van haat tegen LHBT’ers, denk maar eens aan de anti-homo spreekkoren in het voetbal of het vernielen van regenboogvlaggen en -zebrapaden. Data vertelt echter maar een gemiddeld beeld van acceptatie en tolerantie. Hoe is het daadwerkelijk om op te groeien als LHBT’er in onze regio? 

Om daarachter te komen spreken we CJ, een negentienjarige jongeman die opgroeide in Drachten en inmiddels met zijn ouders en zusje in Ureterp woont. Een jaar geleden kwam hij uit de kast als biseksueel, wat inhoudt dat hij zowel op mannen als vrouwen verliefd wordt. 

Pesterijen

Als kind is CJ een druk, maar gezellig en sociaal kind. Als er een nieuw kindje in de wijk komt wonen, is hij altijd de eerste die met hem of haar gaat spelen. Toch wordt hij al op de basisschool gepest: “Ik was altijd al ‘anders’ en dat is vaak al genoeg voor kinderen om te gaan pesten,” vertelt CJ. Als hij twaalf is, verhuist hij met zijn ouders naar Ureterp. Op de middelbare school gaan de pesterijen gewoon door. Hij wordt uitgescholden en er wordt geroddeld, maar het gaat ook verder. CJ wordt achtervolgd als hij naar school of naar zijn werk fietst en de pesters staan ook weleens voor zijn huis. Een heftige periode, vindt CJ nu hij eraan terugdenkt: “Thuis was de enige plek waar ik veiligheid ervaarde. Het is heel eng als ze je daar dan ook vinden.”

Om de pesterijen te ontsnappen wisselt CJ van middelbare school, maar ook hier gaat het pesten door en hoewel zijn vrienden voor hem klaarstaan vertelt hij zijn ouders niets over het gepest: “Ik wilde niet dat zij zich zorgen maakten, dus ik deelde weinig met hen.” 

Uitgescholden voor homo

Klasgenoten schelden CJ vooral uit voor homo, terwijl hij zelf nog helemaal niet met zijn seksualiteit bezig is: “Seksualiteit was nog geen ding in mijn leven, ik was nog niet met de liefde bezig. Ik wist ook niet zo goed wat het betekende om homo te zijn.” Toch begint CJ wel te twijfelen door het getreiter: “Ik dacht; als iedereen het roept, kan het dan waar zijn?” Op het dorpsfeest van een dorp in de buurt komt hij een jongen tegen met wie het goed klikt: “Vrienden maakten er grapjes over en spoorden ons aan om te gaan daten, maar er gebeurde verder niets. Het was gewoon gezellig,” vertelt CJ. Toch zet de ontmoeting hem aan het denken en CJ vraagt zich af of hij de jongen misschien toch leuk vindt. Ze ontmoeten elkaar later weer en dan valt het kwartje. CJ komt erachter dat hij ook op jongens valt.

Biseksueel

CJ hoeft niet persé een label: “Ik weet dat ik niet alleen op vrouwen val, maar wat ben ik dan? Ik wil mezelf ook niet in een hokje stoppen, maar wil wel mijn gevoelens kunnen uitleggen.” Daarom noemt CJ zichzelf biseksueel, een seksualiteit die de meeste mensen wel kunnen plaatsen. 

‘Ik weet dat ik niet alleen op vrouwen val, maar wat ben ik dan?’

Hij komt niet gelijk uit de kast. Vijf maanden vertelt hij het aan niemand, vooral omdat hij worstelt met zichzelf accepteren. Dat komt deels omdat hij christen is: “Ik ben opgevoed met het idee dat hetero zijn normaal is. Ik twijfelde of ik wel christen kon zijn én biseksueel.” Per ongeluk komt hij voor de eerste keer uit de kast op zijn werk: “Er was daar een jongen die heel openlijk sprak over zijn eigen seksualiteit. Toen vroeg hij mij wat ik eigenlijk was en voor ik er echt over na had gedacht zei ik dat ik bi ben.” Daarna gaat het balletje rollen, hij komt uit de kast bij zijn vrienden en later ook bij zijn ouders. Dat laatste vond hij heel spannend, want ook zijn ouders zijn christelijk. 

Wat vinden God en de kerk?

Binnen het christelijke geloof is er veel discussie over de acceptatie van homoseksualiteit. Veel mensen denken dat zowel niet-hetero zijn, als christen zijn, niet kan. Die vraag stelt CJ zichzelf ook, maar voor zichzelf heeft hij al snel een antwoord: “Ik denk niet dat God de wereld heeft bedoeld zoals het nu is. Ik denk daarom ook niet dat homoseksualiteit bestond in het Paradijs, maar toen Adam en Eva de vrucht aten van de boom van kennis van goed en kwaad zijn er veel dingen veranderd. Ik zie homo-zijn als onderdeel van de gebrokenheid van de wereld, maar het is geen keuze. Ik kan niet genezen worden en geloof nog steeds dat God mijn vader is.” CJ vindt dan ook dat geloof draait om liefde: “Ik heb God lief en ik weet dat Hij ook mij liefheeft.”

Als CJ vrede heeft met zijn eigen seksualiteit besluit hij op een avond uit de kast te komen bij zijn ouders: “Ik zat op de bank met mijn moeder en stuurde mijn zus naar boven. Toen heb ik gezegd dat ik ook op mannen val. Daarna vroeg ik mijn moeder of zij het wel aan mijn vader wilde vertellen, maar dat wilde ze niet. Ik heb het toen ook tegen hem gezegd.” In eerste instantie hebben zijn ouders het moeilijk met de biseksualiteit van CJ: “Mijn moeder moest volgens mij heel erg wennen aan het idee. Ze deed haar best, maar begreep het vaak niet. Mijn vader was wel een ander verhaal. Hij maakte opmerkingen die ik erg pijnlijk vond.” Inmiddels zijn CJ’s ouders meer gewend aan het idee, al wordt het nooit een gemakkelijk onderwerp om aan te snijden: “Ik geloof dat ze nog steeds hopen dat ik met een vrouw thuis kom.”

Na zijn coming-out bij zijn ouders zette CJ een volgende stap: de gemeenschap in de kerk: “Het geloof is heel belangrijk voor me en ik deed veel taken in de kerk. Toch dacht ik; als zij niet vinden dat ik hier mag zijn, dan wil ik hier ook niet meer heen.” CJ gaat in gesprek met het bestuur van de kerk: “Ze reageerden gelukkig heel positief. Ik mocht lid blijven en mijn taken blijven uitvoeren.”

De toekomst

In de toekomst wil CJ andere jongeren helpen: “Ik wil laten zien dat het wel kan, dat je én christen kan zijn, én LHBT’er. Ik ben trots op wat ik bereikt heb, kijk naar wat ik heb meegemaakt.” Dit jaar heeft hij zijn mbo-opleiding afgemaakt en in september start hij met een Bijbelschool. Hij hoopt ooit in verre landen als zendeling te mogen getuigen van zijn geloof: “Ik wil laten zien dat er altijd een veilige plek is. Dat er altijd een antwoord is en dat is God.”

CJ vindt het belangrijk dat zijn verhaal gedeeld wordt, maar wil liever niet in de krant met de naam die hij in het dagelijks leven gebruikt. Daarom gebruiken we de naam CJ. Zijn echte naam is bij de redactie bekend.