Hoe ziet de wereld er in 2050 uit?

Het is 2050 en ik kom met mijn elektrische auto terug van het sporten. Ik stap mijn klimaatneutrale huis in van recyclebaar hout en de huisrobot komt me al tegemoet om mijn schoenen en jas op te bergen. Ik begroet mijn vrouw en kind en ga met de roltrap op naar boven. Mijn warmtepomp zorgt ervoor dat ik lekker warm kan douchen. 

Gekscherend geeft dit een idee van hoe de wereld er in 2050 uit zou kunnen zien. 

Energie voor apparaten kun je op nieuwe manieren krijgen, bijvoorbeeld doordat er op je mobiel standaard een zonnepaneel zit. Zuivelproducten zullen een stuk minder in je koelkast liggen, want in de supermarkt vind je veel meer andere producten, zoals insecten. Het huis waar ik in 2050 in woon is niet meer gebouwd van staal en beton, maar van recyclebaar hout. Dat scheelt namelijk een heel hoop CO2 uitstoot, en voor de bomen die ervoor nodig zijn, worden meteen nieuwe geplant. Daarnaast zijn zonnepanelen voor de elektriciteit gewoon geïntrigeerd in de muur. 

Mijn auto rijdt niet meer op benzine of diesel, maar op zonne-energie of waterstof. Met fossiele brandstoffen zijn we dan allang gestopt. Een auto heb je sowieso niet meer voor jezelf, je deelt hem met andere mensen. Tijdens een ritje vallen je een paar dingen op: vliegtuigen zie je een stuk minder. Vliegen is namelijk peperduur geworden, dat doe je alleen nog maar als je naar een ander continent gaat. Bovendien is er veel meer openbaar vervoer, en pakken mensen nog meer dan nu de elektrische fiets. 

Wat ik op dit moment van deze ontwikkelingen vind, geeft mij veel stof tot nadenken. Aan de ene kant vind ik ontwikkeling goed en zeg ik ook: stilstand is achteruitgang. Maar toch twijfel ik erover of ik deze manier van leven in de toekomst bij mij vind passen. Ik vind het belangrijk dat mensen zelf keuzes kunnen blijven maken en niet worden gedwongen door de overheid. Echter, als er subsidies of andere vergoedingen tegen overstaan, dan zul je wel mee moeten in deze ontwikkelingen. 

Want zoals we anno 2022 leven vind ik het ook heel fijn. Sneller en meer is niet altijd beter. Waar ligt de grens (balans) van altijd maar verder ontwikkelen, wanneer is het goed genoeg? 

Ik weet ook dat ontwikkeling niet stopt en blijf met een optimistische blik naar de wereld kijken. Ik heb er vertrouwen in dat de mens op een goede manier met moeder aarde omgaat. Bovendien ben ik nieuwsgierig naar wat de toekomst ons gaat brengen.