Column Melissa: Waar mensen werken, worden fouten gemaakt en ‘sorry’ gezegd
Column‘Sorry zeggen, dat is iets, dat doe ik niet zo graag, en als het dan toch moet doen, dan liever niet vandaag.’ Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik een ster ben in het onthouden van liedteksten en dan met name de liedjes uit mijn jeugd. Vraag mij om een liedje van Kinderen voor Kinderen, het Junior Songfestival of Elly & Rikkert te zingen en ik zing gelijk het hele album. De zin waarmee ik dit column opende hebben we vaak gezongen in de kerk (het origineel is van Reni en Elisa Krijgsman) en is een echte oorwurm. Heb je het eenmaal gehoord, dan zit het een week in je hoofd. Het kinderliedje gaat over dat sorry zeggen best wel lastig is, maar dat het wel goed is om te doen.
Als ik één liedje kon delen met de Nederlandse politici, dan is het wellicht dit liedje wel. Waarom? Omdat ik denk dat dat misschien wel de sleutel is naar een stukje meer vertrouwen in de politiek. De afgelopen jaren zijn er voor mijn gevoel best wel wat fouten gemaakt in Den Haag. Of het meer is dan vroeger, daar heb ik geen idee van, ik ben nog maar 26 jaar, maar ik heb er in ieder geval wel last van. Die fouten, denk bijvoorbeeld eens aan de kindertoeslagaffaire en de gasboringen in Groningen, maar mag ik ook het experiment met het leenstelsel benoemen, zijn nou eenmaal gebeurd. Je draait het niet meer terug. Je kan enkel de mensen die hebben geleden onder die fouten eerlijk compenseren.
Wat mij vooral tegen de borst stuit, is dat niemand eens écht de verantwoordelijkheid neemt in Den Haag. Als ik een fout maak in mijn werk en iemand wijst mij erop, dan zeg ik: “Sorry, je hebt gelijk, het zal niet meer gebeuren. Hoe kunnen we dit netjes oplossen.” Dat zeg ik niet alleen als de fout mijn schuld is, bijvoorbeeld als ik ben vergeten om een naam te corrigeren, maar ook als het foutje er per ongeluk in is geslopen, bijvoorbeeld als ons systeem de wijzigingen in de tekst niet goed heeft meegenomen. Ik snap dat uiteindelijk alle betrokken partijen balen van dat foutje.
Waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Nu ben ik de eerste die zal zeggen dat ze in de politiek heel nauwkeurig moeten omgaan met hun verantwoordelijkheden, want ze maken beslissingen die heel veel impact hebben op heel veel mensen. Ik vraag me echter af of je die fouten 100% kan voorkomen. Net zoals ik niet kan garanderen dat ik nooit een fout zal maken. Zo lang ik dat niet kan, zal ik sorry moeten zeggen. Waarom is het dan voor onze politici zo moeilijk om eens te zeggen: “Weet je wat, dat hadden we niet moeten doen. We gaan dit recht zetten.” En dat ze dat dan ook gaan doen.
Na deze verkiezingen is het in ieder geval duidelijk dat men geen genoegen meer neemt met politici die geen sorry durven te zeggen. De vraag is of dit betekent dat er een nieuwe wind door de Tweede Kamer waait. Zijn dit de partijen die geen fouten meer gaan maken of in ieder geval sorry durven te zeggen? Ik weet het niet, the time will tell, maar voor Nederland hoop ik het, want vertrouwen in de politiek is essentieel in een democratie.
Melissa Wijnja is journalist bij RondOm Vandaag. In haar columns schrijft ze over dingen die haar opvallen of raken. Ze zet u graag even aan het denken.
