‘Ik kan nu meer genieten van het leven’

HEERENVEEN - Jaarlijks krijgen meer dan 120.000 mensen te horen dat ze kanker hebben. Op dit moment overleeft gemiddeld 67% van de kankerpatiënten de eerste vijf jaar na de diagnose. Er is veel aandacht voor mensen die kanker hebben en een behandeling aangaan, maar hoe gaat het daarna, als de behandelingen aanslaan en ze genezen? Hoe pakken ze het leven weer op? We vroegen het aan Tiny van Amersfoort uit Heerenveen. Zij kreeg in 2021 na een bevolkingsonderzoek te horen dat ze borstkanker had: “Het lastigste vind ik om te luisteren naar mijn lichaam. Mijn man heeft sneller door dat ik over mijn eigen grenzen ga dan ikzelf.”

In de zomer van 2021 gaat Tiny samen met haar man op vakantie. Voordat ze vertrok gaat ze naar de bus van het bevolkingsonderzoek. Dat doet ze elk jaar trouw, al miste ze de controle in 2020 vanwege corona. “Op vakantie kreeg ik opeens een telefoontje en werd mij verteld dat het niet goed was. Dan staat je wereld op z’n kop. Omdat er in 2020 geen onderzoek was gedaan, was mijn toestand erger dan als het dat jaar daarvoor was ontdekt.” Vooral de onzekerheid kan Tiny zich goed herinneren: “Je weet niet gelijk hoe je eraan toe bent en welke behandelingen je gaat krijgen. Pas als de artsen met een behandelplan komen heb je het gevoel, nu gaan we er tegenaan.” 

Tiny kan rekenen op veel steun; van haar man, met wie ze alles kan delen en die met haar meegaat naar de chemo’s, en van het medisch personeel in het ziekenhuis: “Ze zeiden gelijk; we gaan er alles aan doen om u beter te maken. Dat geeft vertrouwen.” Na een paar zware chemo’s, bestralingen en een operatie is de tumor weg: “Dat kan je dan bijna niet geloven.” 

De tumor is weg, maar Tiny is nog lang niet de oude: “Ik heb last van neuropathie in mijn handen en voeten, dat komt door de chemo. Als ik loop, voelt het net alsof mijn voeten worden opgepompt of alsof mijn sok niet goed zit. Het is vervelend. Maar ik kan er mee leven.” Tiny had een hormoongevoelige tumor, waardoor ze nu nog vijf jaar medicatie moet slikken, en ze heeft door de behandelingen botontkalking: “Daardoor moest ik stoppen met badminton, iets dat ik al veertig jaar deed. Nu zwem ik vaak.”

De Skulp

De behandeling van kanker kan veel impact hebben op je lichaam en op je mentale gezondheid: “Mijn behandeling stopte vorig jaar aan het begin van het jaar. Daarna heb ik lekker rustig aan gedaan. We zijn op vakantie geweest. Toen, in september, zat ik opeens in een dip. Ik kon overal wel om huilen. Als ik wat vergeten was bij de supermarkt huilde ik tranen met tuiten. Heel raar.” Haar man attendeerde Tiny erop dat ze ook best wel veel heeft meegemaakt: “Toen kon ik dat verdriet een plekje geven. Het is ook logisch dat dat zijn sporen achterlaat.” In de krant leest Tiny over de Skulp, een centrum voor mensen die te maken hebben met kanker. Ze gaat een keertje langs: “Ik werd daar zo vriendelijk ontvangen en vond het fijn om met lotgenoten te praten.” Inmiddels is ze daar ook gastvrouw en ontvangt ze andere geïnteresseerden: “Ik zou het iedereen aanraden om te komen, gewoon om te kijken of het wat voor je is. Erover praten kan echt opluchten!”

Het gaat steeds wat beter met Tiny, maar het herstel gaat heel langzaam: “Ik vind het lastig om naar mijn eigen lichaam te luisteren. Mijn man heeft het vaak eerder door als ik. Dan zegt hij: doe je even rustig aan. Terwijl ik eigenlijk heel graag nog dat ene hoekje in de tuin wil afmaken, bijvoorbeeld.” Tiny is niet meer dezelfde vrouw als voor kanker, vindt ze: “Ik geniet veel meer van het leven. Ik ben me ervan bewust dat het niet vanzelfsprekend is dat er morgen een nieuwe dag is.”

Tiny vertelt over haar leven na kanker