‘Juist in deze tijd is het belangrijk dat je elkaar helpt en naar elkaar luistert’

BOORNBERGUM - ‘It takes a village to raise a child’, een mooie Engelse afspraak, wat in feite betekent dat je opvoeden niet alleen hoeft te doen. Toch worstelen veel gezinnen achter de voordeur en lang niet altijd is er dan een buurvrouw of -man met een scherp oog en een welwillend hart die dan in actie komt en het gezin eventjes uit de brand helpt. Niet met een verwijzing naar een zorginstantie, maar gewoon met een beetje tijd, liefde en aandacht. Ook bij Buurtgezinnen Smallingerland vinden ze dat je opvoeden samen kan én mag doen. Ze matchen gezinnen waar het even niet lekker loopt met een stabiel buurtgezin. Marja Tinga en Ben Hom zijn zo’n buurtgezin. Sinds een jaar verwelkomen ze Wendy van negen jaar: “Ik vind het leuk als ze zo lekker bezig is, met een knutselwerk aan onze keukentafel, en dat ik haar daar dan mee kan helpen.”

Voor Ben en Marja is het niets nieuws om af en toe  iemand te helpen. Marja komt uit een gezin waar dat heel normaal was en waar soms een neefje, nichtje, buurjongetje of -meisje kwam logeren omdat het thuis niet zo goed ging. Het is dan ook niet gek dat ze kiest voor een beroep in de zorg en werkzaam is geweest bij verschillende instanties op het gebied van jeugd-, gehandicapten- en ouderenzorg: “Als jonge vrouw nam ik soms, als de Raad daarmee instemde, een kind mee naar huis als die lang moest wachten op een plaatsing. Gewoon, om hen even een zorgeloos weekendje te bezorgen.” Ook Ben is het gewend om zijn huis op te stellen voor mensen die dat nodig hebben. 

Buurtopa en -oma

Ben en Marja vormen een samengesteld gezin en wonen nog maar een paar jaar in Friesland: “Toen we hier kwamen wonen, kenden we heel weinig mensen. De buurt heeft ons echt omarmd en al snel werden we de buurtoma en -opa genoemd. Buurtkinderen komen vaak ook de vloer, om even met de honden te spelen, hun verhaal kwijt te kunnen of een kopje thee te drinken,” vertelt Marja. Volgens Ben en Marja is het heel belangrijk dat een buurt een beetje op elkaar let en voor elkaar klaar staat: “Juist in deze tijd is het belangrijk dat je elkaar helpt en naar elkaar luistert, daar wordt het veel gezelliger van.”

Vorig jaar ging Marja met pensioen, maar ze miste de hulpverlening al snel. Daarom meldt ze zich aan bij het Oranje Fonds: “Het Oranje Fonds verbond ons met Sjikke van Buurtgezinnen Smallingerland. Omdat we ons heel erg bewust zijn van de rol die een buur kan spelen, vonden we dat Buurtgezinnen heel goed bij ons paste,” legt Marja uit. “Sjikke kwam langs om ons te leren kennen en stelde voor dat een jonger kind wellicht goed bij ons zou passen, maar wij hebben ook net een jong kleinkind. Een ouder kindje leek ons leuker.” Sjikke vertelt het paar over de toen achtjarige Wendy: “Een meisje met een rugzakje, gaf Sjikke aan” weet Marja zich te herinneren. “Dat vonden wij wel passend, want daar hebben we wel ervaring mee. Bovendien is Wendy ongeveer even oud als ons buurmeisje, dus zagen we daar een potentiële vriendschap in.” Wendy en haar gezin maken kennis met Marja en Ben: “Vrijwel direct zagen we dat Wendy genoot van de honden. Honden werken echt helend op kinderen, heel bijzonder om dat te zien.”

Een positieve flow

Er wordt besloten dat Wendy af en toe bij Marja en Ben mag komen, op een zaterdag. Ben: “Eerst hadden we dat heel vastomlijnd, maar al snel kwamen we erachter dat we dat los konden laten. Samen met Wendy’s moeder overleggen we op welke zaterdag ze bij ons is.” In het begin was het best even aftasten en moesten Wendy, Ben en Marja aan elkaar wennen: “Inmiddels hebben we onze modus gevonden. Wendy draait mee in ons gezin. Ze helpt koken, we knutselen of gaan de natuur in.” Marja is dol op de natuur en weet er bovendien veel van: “Ik vind het leuk om Wendy meer te leren over de bomen, de planten en de beesten. Ze leert snel hoor! Laatst heb ik haar geleerd hoe je wild kon spotten, ze zag gelijk tien reeën.” Ben knutselt met haar: “Dan is ze heerlijk bezig aan de keukentafel. Ik vind het leuk om haar te begeleiden en haar dingen te leren.”

Naast een leuke dag voor Wendy ondersteunen Marja en Ben ook haar ouders waar dat kan: “Wendy’s ouders zijn gescheiden en haar oudere broer kan niet zoveel prikkels aan, terwijl Wendy soms juist heel druk kan zijn. Dat gaat niet altijd goed en dan barst de bom. Doordat Wendy af en toe bij ons is, heeft haar moeder de tijd om samen met haar broer wat te doen.” Daarnaast helpt Marja het gezin op weg naar de juiste hulpverlening en zijn ze een vraagbaak: “Als ze niet zo goed weten hoe ze een bepaalde situatie moeten aanpakken of wie de juiste hulp kan bieden, staan we klaar om ze te ondersteunen. We proberen ze handvaten te geven zodat het thuis ook goed lukt.”  Inmiddels zitten beide gezinnen in een positieve flow: “Wendy vindt het heerlijk om hier te zijn en wij vinden het hartstikke gezellig als ze er is.”

Op zoek naar oma’s en opa’s

Onder het motto ‘Opvoeden doen we samen’, koppelt Stichting Buurtgezinnen gezinnen die steun kunnen gebruiken (vraaggezinnen) aan een stabiel steun gezin in de buurt. Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders ontlast. Dit voorkomt dat problemen verergeren en zorgt ervoor dat kinderen positief opgroeien in hun eigen gezin. Steungezinnen heb je in verschillende vormen en maten. Er zijn steungezinnen met kinderen en tieners, maar ook echtparen zonder kinderen of met kinderen die al uit huis zijn, zoals Ben en Marja. Wat wel handig is, is dat je opvoedervaring hebt en dat je wat tijd en aandacht hebt om een een warme en veilige plek te kunnen bieden.”Maar het allerbelangrijkste is dat je het zelf leuk vindt om een ander gezin te helpen.”
Heb je interesse om steungezin te worden? Kijk op www.buurtgezinnen.nl/Smallingerland. Of neem contact op met sjikke@buurtgezinnen.nl of bel 06-25190848