Einte Slootstra schrijft versjes over het alledaagse

Vanaf 30 januari is het de week van de poëzie en om daarbij stil te staan gingen we in
gesprek met Einte Slootstra. Al jaren schrijft hij korte versjes, meestal een regel of twee,
over het dagelijkse leven: "Ik geef graag aandacht aan het alledaagse en wil mensen
laten stilstaan bij het feit dat niemand alles weet."

Een echte poëet, zo wil Einte zich niet noemen. Hij schrijft korte versjes, nooit langer dan een paar regels, in zijn vrije tijd. Het begon allemaal toen zijn dochter in 1999 hem een poëzieboekje gaf. Zelfs had ze er twee. De vraag was natuurlijk of papa ook elke dag een versje wilde schrijven.

Oorspronkelijk komt Einte uit Noordwolde, zijn vader was oprichter van de Rotan Meubelfabriek en ook ook hijzelf was bij het bedrijf betrokken. Tot 2007/2008 was hij daar werkzaam en nu werkt hij als rondvaartschipper in Giethoorn. Iets heel anders, maar het heeft ook zijn overeenkomsten: "Je werkt in beide gevallen met mensen. Op de boot kom ik ontzettend veel verschillende mensen tegen. Er komen veel toeristen, mensen vanuit de hele wereld, allemaal verschillende culturen. Tijdens mijn werk krijg ook ik veel inspiratie."

Einte hoeft nooit ver te zoeken naar inspiratie, want hij krijgt het van alledaagse dingen: "Ik schrijf over de dingen die ik mee maak, de dingen die ik zie. Het is echt een hobby, ik zou geen boek kunnen schrijven, maar ik vind het leuk om te doen." Hij schrijft vooral korte versjes. Lange tijd deed hij dat zonder rijm, zogenaamde aforismen. Later begon hij met het schrijven van epigrammetjes. "Je kan veel zeggen in een paar regels. Ik vind het leuk om dingen te creëren en dat is wat ik doe met mijn versjes. Alles wat ik schrijf, alles wat ik verzin is nieuw. Vaak zijn mijn versjes metaforisch en ik probeer van iets abstracts, zoals een ademhaling, iets te maken wat mensen herkennen, door het een gedaante of karakter te geven. Het zijn vrolijke, activerende, bezinnende tekstjes, maar altijd kort."

Hij schrijft het liefst over alledaagse dingen, speciale en uitzonderlijke dingen vindt hij minder interessant: "Ik wil met mijn versjes mensen laten zien dat we niet alles weten. We weten niet alles, het is niet zus of zo, mensen denken anders dan jij."

Einte heeft nog wel een tip voor mensen die net als hem op amateuristische basis af en toe wat schrijven: "Kijk, ik loop nu tegen de zestig aan, we worden al wat ouder. Op een gegeven moment moet je ook gewoon dingen doen omdat je het leuk vindt om te doen. Stel jezelf geen doel. Voor mij geldt; als er maar één iemand is die mijn versjes leest en begrijpt, dan ben ik al dik tevreden.