Tandtechnieker Frank Buurlage wordt bijgestaan door zijn twee dochters

OOSTERWOLDE - Het is de droom van bijna elke ondernemer; een dochter of zoon die interesse toont in je vak en mee wil werken in jouw eigen bedrijf. Tandtechnieker Frank Buurlage wordt bijgestaan door zijn twee dochtersFrank Buurlage, tandtechnieker bij Buurlage Mondprothetiek Oosterwolde heeft het geluk dat zijn beide dochters nu kunnen meewerken in de praktijk. Elriecke is student Tandprothetiek en Merinthe koos twee jaar geleden voor de opleiding Tandtechniek. We spreken met het gezin over het bedrijf, het werk en de toekomst. 

Iedere schoolverlater krijgt er vroeg of laat mee te maken: de keuze voor een vervolgopleiding. Een lastige keuze, voor zowel Frank als zijn twee dochters. Het is al meer dan dertig jaar geleden dat Frank voor die beslissing stond. “Wat past er dan eigenlijk bij mij?” vraagt de jonge Frank zich af. Hij ziet een baan op een stoffig kantoor niet zitten en wil liever met zijn handen werken. In een regionale krant komt hij een vacature tegen voor ‘Tandtechnieker in Opleiding’. Frank: “Dat leek me wel wat. Iets met mijn handen doen en tegelijkertijd een opleiding volgen via het Instituut voor Tandtechniek.” 

Een eigen praktijk

Frank gaat aan de slag in de praktijk en leert tegelijkertijd de theorie tijdens de opleiding. Na een paar jaar vindt hij een mooie werkplek in Wolvega. “Maar door een noodlottig ongeval verloor ik mijn werkgever en zo ontstond de intentie om voor mijzelf te starten met een Tandtechnisch Laboratorium.” Wanneer een tandarts in Oosterwolde hem vraagt lijkt dit de juiste oplossing en besluit Frank voor zichzelf te beginnen: “De vrijheid die je hebt als ondernemer trekt mij erg aan.”

Zijn praktijk verhuist van bedrijvencentrum Praktikus, naar het toenmalige postkantoor en vanaf 2000 hebben ze een volledig uitgeruste praktijk naast hun woonhuis aan de Sander Albertslaan. “Ik vind het geweldig om zo dicht bij huis te mogen werken. Ik heb nooit last van files en mijn vrouw en kinderen zijn altijd dichtbij. Tussen de bedrijven door kan ik lekker even koffie drinken aan mijn eigen tafel, dat is toch luxe?”

Inmiddels heeft Frank al zeker dertig jaar ervaring in het vak. Als tandtechnieker maakt en repareert hij kunstgebitten en protheses voor mensen die zelf (een deel van) hun gebit moeten missen. Hij geniet nog elke dag van zijn werk. “Ik vind het prachtig als klanten tevreden de deur uitlopen met een glimlach op hun gezicht.”

Dochter Elriecke 

Twee jaar geleden stonden ook dochters Elriecke en Merinthe voor een moeilijke keuze. Elriecke: “Ik wist echt niet wat ik moest doen. Vroeger wilde ik altijd piloot worden. Ik had geprobeerd om bij defensie terecht te komen, maar daar kwam ik niet door de strenge selectie en bij opleidingen tot commercieel piloot vonden ze mij nog te jong.” Elriecke, die erg sportief is, besluit om langer na te denken over haar keuze en in die tijd als ski-instructeur in Oostenrijk te werken. Op een gegeven moment moet er een keuze gemaakt worden, begrijpt ook Elriecke, dus kiest ze uiteindelijk voor het werk van haar vader: “Ik dacht, ik ga het gewoon proberen, we zien wel.” 

De keuze voor de opleiding Tandprothetiek blijkt een goede te zijn. “Ik moet toegeven dat het erg wennen was. Opeens werk je met kunstgebitten en die zijn niet altijd blinkend schoon natuurlijk. Maar ook dat went.” Langzamerhand krijgt ze plezier in haar werk en in de opleiding: “Ik vind het klantcontact erg leuk om te doen.”

Dochter Merinthe

Elriecke’s zusje Merinthe staat in diezelfde tijd ook voor een moeilijke keuze en besluit óók te gaan voor het vak van haar vader. Zij begint aan de opleiding Tandtechniek. Een MBO-opleiding die vroeger diende als vooropleiding en basis voor de opleiding Tandprothetiek. De opleiding is niet wat ze ervan had verwacht: “Ik moet soms voor een half uurtje les helemaal naar Utrecht rijden en er is weinig contact tussen mijn klasgenoten. De meeste zijn veel ouder of het zijn buitenlandse studenten die met een headphone luisteren naar de vertaling van de les.” 

Vader Frank snapt de worsteling van beide dochters: “Je moet zo jong een heel belangrijke keuze maken, dat is lastig!” Hij merkt ook dat de keuze voor deze opleidingen niet voor de hand ligt voor jonge mensen. “Het is een prachtig, ambachtelijk vak, maar de meeste jongeren kennen het gewoon niet. Dat is jammer, want dit is bij uitstek een vak dat altijd zal blijven bestaan.”

Samen leren

Frank vindt het prachtig dat hij zijn vak kan doorgeven aan zijn kinderen. “Dat is toch de droom van elke ondernemer? Ik had het natuurlijk niet echt verwacht. Nou ja... Merinthe was vroeger altijd al aan het prutsen. Ze deed aan acro en maakte haar eigen pakjes, waarop ze honderden kraaltjes vast maakte. Ik dacht, als één iemand het leuk vindt, dan is zij het.” Merinthe geeft toe dat ze het fijne werk wat hoort bij een tandtechnieker wel kan waarderen: “Ik merk dat ik het wel in mijn vingers heb.”

Beide dochters krijgen in de praktijk van hun vader de unieke kans om al veel ervaring op te doen terwijl ze nog in opleiding zijn. Elriecke: “Ik leer veel van mijn vader, al is dat soms lastig te combineren met de opleiding. Mijn vader weet dankzij zijn ervaring allemaal handigheidjes waardoor je je werk beter doet, maar tijdens de opleiding krijg je een dik boek waarin alles staat zoals het hoort.”

Aan de andere kant leert Frank ook weer van zijn dochters: “Zij leren op school hoe ze met de nieuwste technieken het vak beter kunnen uitoefenen. Merinthe: “Mondscans kunnen nu al digitaal worden gemaakt en protheses worden inmiddels geprint door 3D printers.” 

De zaak overnemen

Of Elriecke en Merinthe straks de praktijk van hun vader ook willen overnemen, is nog de vraag. Elriecke studeert voor tandprotheticus, een baan die net wat anders is dan dat van haar vader en Merinthe twijfelt of ze het werk in de toekomst nog wel leuk gaat vinden. Wat ze beide wel waarderen, is hoe hun vader omgaat met klanten. Elriecke: “Hij staat altijd klaar voor zijn klanten. In het weekend is hij altijd bereikbaar voor reparaties. Het komt regelmatig voor dat we op zondag met z’n drieën in de auto stappen om een reparatie uit te voeren.”

Frank vindt het heel belangrijk dat hij zijn dochters dat stukje klantvriendelijkheid meegeeft. “Je moet gewoon voor ze klaar staan. Vanochtend belde er nog een meneer waarvan een tand van het kunstgebit was losgeraakt. Daar wil je niet een aantal dagen mee rondlopen, dus kon hij gelijk bij ons terecht. Voor de meeste reparaties geldt ook: klaar terwijl u wacht. Niet veel later loopt deze meneer weer lachend, met een volledig gebit, de praktijk uit. Zo creëer je binding met de klanten, je bent er als ze je nodig hebben.”

Meer weten over Buurlage Mondprothetiek Oosterwolde? Ga dan naar www.mondprothetiek-oosterwolde.nl