Column Melissa: Ik denk teveel na over het feit dat ik niet zoveel na moet denken

Ik zal eerlijk zijn, ik heb geen idee waar ik over moet schrijven in mijn column deze week. Normaliter is er altijd wel iets waar ik mij over opwind, waar ik over heb nagedacht de afgelopen weken of wat ik heb meegemaakt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb heus wel dingen meegemaakt en ik heb mij ook zeker boos gemaakt, maar er zijn al zoveel dingen die ik al eerder heb besproken. Soms vraag ik mij af of niet alles gezegd is, of het wel goed is om over zoveel dingen na te denken en dit dan ook nog te delen. 

Mijn vriendin zegt het te vaak tegen mij; ik denk teveel na. Ze heeft gelijk. Mijn hoofd staat altijd aan. Ik analyseer tv-programma’s, denk na over de boeken die ik lees en die ik nog wil lezen en dan heb ik het nog niet eens over het ‘echte leven’. Ik vraag mij af of dat normaal is; dat je je eigen ziel tot de bodem wil uitpluizen én die dan ook nog eens wilt delen in een krant en op internet.
Laatst kwam er een filmpje langs op TikTok die mij aan het denken zette (ja, alweer). In glitterletters stond; het rationeel analyseren van je gevoelens is ook een ongezonde manier om ermee om te gaan. Eerst dacht ik; wat is dat nu weer? Het is toch heel logisch dat je nadenkt over je emoties. Je wil toch weten waar ze vandaan komen, waarom je je verdrietig voelt of boos? Als ik wat voel kan ik dat urenlang analyseren. Een praktijkvoorbeeld; ik wind me op over een bepaalde Instagrampagina en vervolgens zit ik dagenlang te tubben over waarom ik die pagina nou precies niet kan waarderen.

Langzaam begon ik echter ook de andere kant te zien. Biologisch gezien zijn emoties er om ons bewust te maken van wat we voelen. Ze vormen bovendien een essentieel onderdeel in ons contact maken met anderen. In de eerste plaats vertellen emoties dus hoe we ons voelen en daarnaast hebben we ze nodig om ons te verbinden met andere mensen. Emoties zijn dus superbelangrijk, maar kunnen alleen een functie hebben als we ze ook daadwerkelijk uiten. Niemand heeft wat aan je vrolijkheid (ook jij niet) als je niet lacht, niemand weet van je verdriet als je niet huilt, niemand weet dat je boos bent als je dit niet aangeeft. 

Vallen de puzzelstukjes langzaam op zijn plaats? Als je je emoties en gevoelens intern aan het evalueren bent, dan ben je ze niet aan het uiten. Je afvragen waar je verdriet vandaan komt doet helemaal niets met het verdriet dat je voelt. Hooguit ben je het diep aan het wegstoppen en daar wordt het echt niet beter van. Misschien had die TikTok en mijn vriendin dan toch gelijk en moet ik minder nadenken over mijn emoties en ze gewoon maar even voelen. 

Inmiddels denk ik echter alweer weken na over het feit dat ik niet zoveel moet nadenken. Typisch...

Melissa Wijnja is journalist bij RondOm Vandaag. In haar columns schrijft ze over dingen die haar opvallen of raken. Ze zet u graag even aan het denken.