Familie Kleinhuis van onschatbare waarde voor korfbalvereniging: ‘Het voelt niet als werk’

DRACHTEN - Ouders Marc en Tineke en diens kinderen Thom (21) en Niels (18) Kleinhuis steken allemaal veel tijd in de Korfbalvereniging Drachten. De club is voor het gezin hun tweede huis. Wanneer ze tijd over hebben, gaat die rechtsreeks in de vereniging. “Het is min of meer een familie.” 

In 2008 wordt Thom Kleinhuis lid van KV Drachten. Zijn ouders Marc en Tineke pakken daarna vrij snel vrijwilligerstaken op. Marc: “Wij zijn korfballende ouders, het spelletje trekt je altijd. Je voelt je er al snel bij betrokken.” Tineke vult aan: “Het was een warm welkom hier. Dan ga je gauw dingen oppakken. Ik werd coach bij het team van Thom.” Marc begint zich met het technische gedeelte bezig te houden. Eerst draait hij mee, daarna is hij zelf taken gaan oppakken. Zo is de familie Kleinhuis erin gerold. 

Clubliefde

Hoewel Thom niet meer korfbalt bij KV Drachten – hij is uitgeweken naar Opeinde voor het herstel van zijn knie – is hij nog vaak genoeg op de club te vinden. “Ik draai kantinediensten met Harmen, ben trainer van de B2, doe de schoonmaak van de zaal en andere klusjes. Ik heb hier toch bijna 12 jaar gespeeld. Dan is het wel je club. In Opeinde korfbal ik nu op een iets lager niveau.” Of hij ooit nog terugkeert naar KV Drachten, laat hij in het midden. 

Niels korfbalt in de A2 van korfbalvereniging Drachten en gaat regelmatig mee met de A1. Volgend jaar is zijn doel om een vaste waarde van de A1 te worden. “Het grootste werk dat ik hier lever, zijn de livestreams voor de wedstrijden in de zaal van het eerste, tweede en A1. Dat is in de coronatijd ontstaan, omdat er geen publiek aanwezig mocht zijn. Die livestreams worden kwalitatief steeds beter. Dan kijk ik de volgende dag de stream terug en denk ik: dit heb ik mooi gedaan. Het is ook een stukje waardering voor mezelf.” Met de kantine helpt Niels Harmen en Thom ook af en toe. Verder maakt hij de hal schoon en ruimt hij veel op.

Contact met warme mensen

Wat maakt de club voor hen zo bijzonder? “Het contact met de warme mensen”, aldus Marc. “Het is gezellig hier, je krijgt waardering en iedereen respecteert elkaar zoals ze zijn.” Tineke: “Het is min of meer een familie. Het gemoedelijke spreekt mij erg aan.” Thom: “Ik ken iedereen hier. Bij grotere verenigingen heb je dat niet. Het voelt voor ons eigenlijk ook niet als werk. Het zijn met name leuke taken die we vervullen.” Tineke: “Als je ziet hoe de jeugd nu richting mij is; het zijn een beetje mijn kinderen geworden. Hoe we met elkaar opgegroeid zijn, is gewoon hartstikke leuk. Als de kinderen een feestje geven, zitten wij er altijd gezellig bij.”

Het gezin hamert erop dat ze niet de enige zijn die vrijwilligerstaken verrichten. “We zijn absoluut niet de enige, we doen het met zijn allen hier. We stemmen de taken goed op elkaar af. De één is daar goed in en de ander daarin. Zo blijft het leuk.”