Prikkelende poëzie van Sneker Wiebe Dooper

Twee gepubliceerde dichtbundels, geregeld een gedicht op Facebook en volop materiaal om een derde dichtbundel uit te brengen: freelance journalist en historicus Wiebe Dooper uit Sneek leeft voor taal en poëzie. Waar hij in zijn journalistieke werk de waarheid als hoogste taaldoel heeft, mag er in zijn poëzie iets te raden over blijven.

De suggestie, het idee, het gevoel, het spelen met taal, de taal naar een hoger niveau brengen: het is genieten. De wereld en het leven is vaak al hard genoeg, even ontsnappen via de poëzie naar mooie herinneringen of toekomstwensen zijn een mooi streven om erdoor in balans te komen.

Wiebe organiseert poëzie-voordrachten in en buiten Sneek. En staat zijn schrijfwerk aan een onderwijsboek even stil? Dan gaat hij toch gewoon zijn schrijverspassie en journalistenbloed inzetten voor het Sneeker Nieuwsblad? Uiteraard. Voor die krant is Wiebe sinds twee jaar politiek verslaggever en vol passie en met kennis van zaken jaagt hij op de waarheid in Súdwest-Fryslân. Passie, toewijding en een duidelijke mening zijn kenmerken in alles wat hij doet.

Brede thematiek en observaties
In zijn gedichten beperkt hij zijn visie tot scherpe puntige observaties. Wiebe (geboren in Blauwhuis in 1960) is cultuurhistoricus, schrijver, journalist en dichter. Hij publiceerde zeven boeken, vijf historische publicaties en twee dichtbundels. De brede thematiek in zijn poëzie is opvallend. Hij is liefhebber van J.C. Bloem, M. Nijhoff en de eigentijdse dichter Margreet Schouwenaar.

"Het dichten gaat vanzelf eigenlijk", zegt hij. "Vier jaar geleden ben ik begonnen met tweemaal per week een gedicht te posten op Facebook en daar krijg ik best veel respons op. Ik merk dat regelmatig gedichten schrijven bovendien mijn taalgevoel verbetert en dat ik door het dichten anders naar dingen ben gaan kijken."

'Het is een verrijking'
Hoe dat kan? "Omdat je je onderbewustzijn mee laat doen bij het schrijven en dus ook dichter bij je intuïtie komt. Het helpt mij bijvoorbeeld ook om abstracte kunst beter te begrijpen. Dat ervaar ik als een verrijking." De centen spelen geen enkele rol, zoals voor bijna alle dichters. "Dichtbundels worden nauwelijks verkocht." De meeste dichters krijgen financiering van fondsen, instanties en overheden om hun bundels uit te brengen. "Misschien moet ik dat ook maar eens gaan doen", lacht Wiebe. 

De contacten met collega-dichters groeien door de sociale media. Er is sprake van onderlinge correspondenties waardoor zijn niveau stijgt, en wordt hij wel eens uitgenodigd voor voordrachten. "Afgelopen zomer ben ik in Heerhugowaard geweest. Dat was gewoon erg leuk om te doen." Het verschil van kwaliteit in de optredens was er tamelijk groot, aldus Wiebe. "De organisatie keek redelijk streng toe op de tijd en dat kwam de sfeer zeer ten goede. Een dichter hoort niet te lang aan het woord zijn. Een dichter is namelijk geen dominee."'

Durven zeggen hoe het is
"Goede gedichten hebben geregeld tempowisselingen, gaan over iets of juist helemaal niet. Het gaat er niet zozeer om of een gedicht wordt begrepen, maar dat het wat met de lezer doet", zegt Wiebe. Hij noemt zichzelf relativerend een subtopper. In de toekomst wil hij nog meer compacter schrijven. 

Een opvallend onderdeel is dat zijn dichtwerk wordt beïnvloed door afbeeldingen van prachtige landschappen. Hij is onder de indruk van de Vlaamse zanger Sjef Vanuytsel en de timing en het meeslepende gevoel van de Groninger
Ede Staal. "Ede was op en top authentiek. Altijd zichzelf. En hij durfde te zeggen hoe het is. Daar hou ik van."