Wereld Autisme Dag: Martine Donker uit Appelscha deelt een verhaal uit haar boek

APPELSCHA - Vandaag is het Wereld Autisme Dag. Een dag waarbij er (extra) aandacht is voor autisme. Een aantal jaren geleden interviewden we de 34-jarige Martine Donker uit Appelscha over vrouwen die kampen met een autismespectrumstoornis en de acceptatie daarvan. Destijds was Martine al bezig met een boek om andere vrouwen met autisme te helpen én om de samenleving wat wijzer te maken op het gebied van autisme. In het proces van dat boek zijn inmiddels volop ontwikkelingen en Martine wil op deze dag graag een autistische situatie met jullie delen. 

Yin yoga

“Ik stap de auto uit. Vanaf de parkeerplaats zie ik in de verte de blokhut al dichterbij komen. Terwijl ik ernaartoe loop, knarst het grind me onder de voeten. Brrr, er ontstaat kippenvel op mijn armen. Als ik binnenkom, is er niemand te bekennen. Ik loop naar de woning naast de yogastudio en bel daar aan. Het duurt even voordat er opengedaan wordt. Ik verheugde me zo op de Yin yogales. Ik hunker altijd naar de banaan en de sfinx. Mijn favoriete houdingen tijdens de les zorgen vaak niet alleen voor rust in mijn lijf, maar ook voor rust in mijn hoofd. Elke week weer geniet ik van de totale ontspanning die het mij oplevert. Vooral de manier waarop mijn docente lesgeeft, vind ik erg fijn! Voordat de les begint, vraag ik me af of de happy baby haalbaar is voor mijn lijf vandaag. Dat uitgewrongen gevoel dat ik altijd heb na de les kan ik nu al naar uit kijken. 

De deur gaat open. “Is er vandaag geen les?” Vraag ik terwijl ik steeds meer in paniek raak. 

Alle alarmbellen inclusief zwaailichten in mijn hoofd gaan af. Ben ik dan voor niets gekomen? Mijn hart bonkt in mijn keel. De vrouw in de deuropening probeert me gerust te stellen. “Er is wel les maar Tess heeft corona gehad en is nu nog herstellende.” Vertelt de vrouw in de deuropening me. Nee, hé vervanging! Schiet er door me heen. Iedereen geeft op zijn eigen manier les. Ik haal een keer diep adem en probeer het voor nu even los te laten.

Met een lijf vol spanning stap ik opnieuw de kleedkamer binnen. Ik doe mijn jas uit en hang deze aan de kapstok. Mijn schoenen zet ik eronder. Dan pak ik mijn telefoon, handdoek en warme sokken uit mijn tas. Ik loop door naar binnen en leg ik mijn handdoek over de yoga mat. Mijn warme sokken trek ik aan. Mijn telefoon leg ik naast de yoga mat. Het zal niet de eerste keer zijn en ook niet de laatste dat Tycho de dolle stier in mijn hoofd mijn yogales verziekt.

Als de vervangster binnen komt, loop ik naar haar toe. We tikken elkaars elleboog aan. 

“Ik vind dat het weer tijd wordt dat we opnieuw aan deurklinken slikken.” Een van mijn wenkbrauwen gaat omhoog. “Huh, aan deurklinken likken? Dat hebben we toch nog nooit gedaan?” Hoor ik Tycho in mijn hoofd aan mij vragen. “Bij wijze van spreken dan... Ik ben nooit gestopt met handen schudden.” Zegt ze er snel achteraan als ze de verbaasde uitdrukking op mijn gezicht ziet.

Vreemde kennismaking, denk ik bij mezelf. Even later vertel ik haar waarom ik mijn telefoon er altijd bijhoud. “Dat is nu juist het mooie aan yin yoga. Dat je even niets hoeft met al die inzichten en gedachten.” Meld ze me. Ik slik een keer en met een brok in mijn keel denk ik nog lang na over deze opmerking. Ze heeft aan de ene kant gelijk, maar aan de andere kant weet ik dat ik juist als ik mijn telefoon niet binnen handbereik heb, ik erg onrustig kan zijn op de mat.

Uit het veld geslagen ga ik door met mijn ritueel. Voordat ik de rust heb om te gaan liggen, moet ik nog één ding doen. Ik haal de klok van de wand en verban deze naar de kleedkamer. Totaal verward plof ik uiteindelijk neer op de mat. Genoeg stof tot nadenken dus, nog voordat de yogales is begonnen. Schijnbaar denken we er allebei net even iets anders over. Is niet erg. Ik ben toe aan rust in hoofd en besluit haar manier van lesgeven een kans te geven.

Als we met onze ruggengraat wiebelend op een back mudra liggen, begint ze een tekst voor te lezen. Inspirerende woorden, dat wel. Beetje jammer dat het Tycho de dolle stier in mijn hoofd alleen maar voedt. ”Zou ze de tekst zelf geschreven hebben? Heeft ze een visitekaartje? Gebruikt ze deze teksten ook in haar mailings?” Tycho, hou je mond! snauw ik hem in gedachten toe. Hij vliegt totaal uit de bocht. “Kan ze alsjeblieft niet heel even een momentje langer haar mond houden?”  Vraagt Tycho me, terwijl ik in mijn hoofd alweer aan het stuiteren ben. Overprikkeld ben ik blij dat deze yogales voorbij is. Met een vol hoofd en een jagend gevoel in mijn lijf, rijd ik terug naar huis.”

Foto: FRB Fotografie

Contact met Martine

In onze afgelopen editie van RondOm de Stellingwerven schreven we een uitgebreid over Martine en haar boek. Dit verhaal lees je hier: https://www.rondomvandaag.nl/stellingwerven/persoonlijke-verhalen/37365/martine-donker-34-uit-appelscha-gaat-door-met-bewustwording-v

Martine staat open voor reacties op dit artikel! Mail hiervoor naar: info@martinedonker.nl. Ook is het mogelijk om je in te schrijven voor een mailing van Martine. Dat kan via haar website: www.martinedonker.nl. “Via deze mailing houd ik mensen op de hoogte van de vorderingen van het boek. Ik ben zelf ook actief op LinkedIn en sta altijd open voor contact”, vertelt ze.