Dag van de Vrachtwagenchauffeur: “Liever vrachtwagenchauffeur dan kapster”

MANTGUM – Ze heeft het hoge uiterlijke verzorgingsniveau van een kapster, maar is al zestien jaar vrachtwagenchauffeur en vindt het nog altijd het mooiste wat er is. Akkelien Edes-Hoogenberg wil niet anders, houdt van het vrije gevoel én van het rijden op zo’n grote stoere wagen.

Het werk verveelt nooit. Misschien juist om ze samen met man Marco eigenaar is van A&M Edes Transport, waar zij ook beiden voor werken. Zonder personeel. Hun vrachtwagen rijdt zes dagen per week en ze wisselen elkaar af. Daardoor is er altijd iemand aan het werk én altijd iemand thuis om op de kinderen te passen.

Hoe bijzonder en toevallig: op de Dag van de Vrachtwagenchauffeur is ze dit jaar jarig en wordt ze 39. Haar verhaal is eveneens bijzonder. Ze kreeg haar chauffeursdiploma’s namelijk niet cadeau, maar heeft er hard voor moeten werken.

Zelf haar opleiding betaald

“Ik haw it allegear sels betelle troch earst yn in supermerk te wurkjen en dernei fiif jier yn in kleanwinkel.” Haar vader is zijn werkzame leven vrachtwagenchauffeur geweest en zag het niet zo zitten dat zijn dochter zich in die mannenwereld begaf. “No binne sy der wol oan wend en fine sy it wol goed, mar it wie earst wol in dingkje.” Tussen het werken door behaalde ze haar benodigde diploma’s en rijbewijzen. Zodra ze die had behaald, kon ze op haar 23e meteen aan het werk als vrachtwagenchauffeur. Bij Middelkoop in Nieuw-Vennep waar haar eerste echtgenoot ook werkte. Ze werkte na Middelkoop ook nog voor AB Texel en Ecotrans.

Rond haar 32e verhuisden ze naar Hoornsterzwaag, vlakbij haar roots in Wijnjewoude. “Ik koe yn it westen fan it lân net goed myn wei fine, ik woe graach werom.” Ongeveer een jaar of drie later, vlak nadat hun tweede dochter werd geboren, liep het huwelijk spaak. Ze verhuisde naar Mantgum, naar haar nieuwe vriend Marco die later haar man werd en met wie ze nu werk en gezin deelt. Ze hebben samen ook een dochtertje gekregen, die in augustus twee jaar wordt. Van chauffeur in loondienst voor Middelkoop is ze sinds twee jaar mede-eigenaar van VOF (Vennootschap Onder Firma) A&M Edes Transport.

Dat betekent naast het chauffeursschap ook facturen inboeken, bank- en belastingzaken regelen en dergelijke. “It is wol wat drokker as yn leantsjinst, mar ik fyn it noch altyd moai. Ik kin noch altyd net sûnder it riden.”
“It fielt sa moai frij, it is ek gewoan sa moai, eventsjes op mysels, myn eigen musyk draaie, myn eigen iten meitsje. Ik ryd ek it leafst lange einen, dan bin ik yn myn elemint.”

‘Hielendal yn myn elemint’

“Koarte eintsjes ride fyn ik neat oan.” Als Akkelien rijdt, past Marco op de drie dochters en als Marco rijdt is Akkelien er voor hen. Kinderen naar een buitenschoolse opvang sturen, daar houden ze niet van.

Ze hebben de kinderen niet gekregen om ze aan anderen te geven. Dat ze geen dubbel salaris hebben en dus geen koophuis kunnen aanschaffen dat groot genoeg is, dat is dan maar zo. Niet iedereen gaat voor het grootst mogelijke huis. Je kinderen zien opgroeien is misschien wel meer waard. Eén dag in de week zijn ze sowieso allemaal bij elkaar: de zondag. “Eins soene wy wol faker by elkoar wêze wolle. Miskien geane wy wol in dei yn de wike minder ride, wy binne der oer oan it neitinken.”

Marco en Akkelien dromen nog weleens van wonen en werken op een boerderij(tje). Marco heeft een agrarische opleiding afgerond, dus het zou kunnen. “Al is soks hiel dreech finansjeel, moast eins gelok hawwe dat der ien is dy it dy gund.”