Tegenpolen; Annemieke Poutsma (PvdD Stellingwerven) schrijft brief aan LTO Noord

Samen, samen, samen, afgelopen tijd is het ons weer op de neus gedrukt, we leven het gelukkigste als we samen zijn. Een belangrijk onderdeel van samenzijn is naar elkaar luisteren en daar ontbreekt het nog wel eens aan. In Tegenpolen gaat twee tegenpolen met elkaar in gesprek over een bepaald onderwerp door elkaar een brief te schrijven. Vandaag schrijft Annemieke Poutsma namens Partij van de Dieren werkgroep Stellingwerven een brief aan LTO Noord. In onze volgende editie hopen we een reactie te ontvangen van LTO Noord.

De overtuiging dat, na de emancipatie van de slaaf en de vrouw, de emancipatie van het dier een logische stap is in de Westerse samenleving, begint steeds meer voet aan de grond te krijgen. Steeds meer mensen realiseren zich dat alle dieren intrinsieke waarde hebben en net als mensen willen leven naar hun aard. Dat dieren net als mensen recht hebben op hun eigen plek op deze aarde. Dat we over vijftig jaar terugkijken op deze tijd en ons diep schamen over wat wij dieren hebben aangedaan. Het zal een zwarte bladzijde in onze geschiedenis zijn.

Na de Tweede Wereldoorlog ontstond de zogenaamde bio-industrie, omdat mensen 'nooit meer honger' mochten hebben. De 'gebruiksdieren' in de bio-industrie zijn destijds buiten de regels van de toen geldende dierenbeschermingswetten gevallen, die voor 'huisdieren' wel bestonden. Anno 2020 is de wetgeving nog steeds niet aangepast en worden deze dieren in feite nog steeds als 'producten' beschouwd - ook al zijn er minimale verbeteringen aangebracht in hun levensomstandigheden. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog is veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar emoties bij dieren, bij pijnbeleving en angst. Het blijkt dat dieren genetisch nauwelijks van ons verschillen en nagenoeg alles voelen wat mensen ook voelen, ook al hebben zij niet onze taal tot hun beschikking om dat te uiten. Maar zelfs als ze helemaal niet aan ons verwant zouden zijn, rechtvaardigt niets het misbruik dat wij van hen maken. De bewustwording dat dieren geen gebruiksartikelen zijn, groeit. Dieren lijden -zwaar- onder ons!

Er is een gestaag groeiende groep mensen die zich verzet tegen de wijze waarop dieren in de veehouderij, in de dierproefsector, in de visserij en bij de jacht enzovoorts gebruikt worden. Er zijn activisten die op hun wijze trachten aandacht te vragen voor wat er in de veestallen gebeurt. Er is een politieke partij die opkomt voor dieren- met zusterpartijen in 26 landen- en steeds meer mensen wijzen het gebruik en de consumptie van dierlijke producten helemaal af.

De insteek van veeboeren is veelal goedbedoeld geweest. Net als veel anderen (zoals ik) zijn zij opgegroeid met de idee dat dit 'normaal' was. Dat dit nu eenmaal was zoals het ging. Dat kalfjes bij hun moeder worden weggehaald omdat wij mensen hun melk nodig hebben. Dat ze vaak hun eerste verjaardag niet eens halen en dat er tot die tijd ellendig veel met ze omgesold wordt. Varkenszeugen- net zo slim als honden- liggen tussen stangen en kunnen zich niet bewegen terwijl hun lichaam alleen gebruikt wordt voor reproductie en andere ellende. Vleeskuikens halen de acht weken niet eens voordat ze geslacht worden. Eenden en konijnen leven op roosters, schapen gaan met honderden tegelijk op “reis” om zonder verdoving ritueel geslacht te worden. ... noem maar op. Dieren worden gebruikt als dingen en berekend per kilo, verhandeld als stenen, vissen sterven marteldoden... Het is een nachtmerrie.

Voor steeds meer mensen is duidelijk dat dit allang niet meer 'normaal' is. Zeker voor de mensen die dieren als medeschepselen beschouwen begint de machteloosheid om het te veranderen hen wanhopig te maken. Iedere dag worden er alleen al in Nederland ruim 1,8 miljoen dieren geslacht. Iedere dag!

Sommige boeren zeggen dat dierenbeschermers geen realiteitszin hebben, of 'sentimenteel' zijn. Maar is 'geven om' sentimenteel? Ook boeren geven om hun kinderen, hun familie en om hun hond. Hoe ervaren zij het groeiende verzet van veel mensen tegen wat er met onze andere medeschepselen gebeurt? En hoe functioneert een organisatie als LTO om haar leden met deze kennis de toekomst in te begeleiden?