Judoka Tornike Tsjakadoea is geen perfecte topsporter, maar gaat wel voor goud op de volgende Olympische Spelen in Parijs

DRACHTEN - Een medaille op de Olympische Spelen, het is maar voor weinig sporters weggelegd. Toch is het Tornike Tsjakadoea, de 24-jarige judoka uit Drachten, bijna gelukt. In Tokyo doet hij mee voor de medailles maar grijpt hij net naast het brons. In een spannende wedstrijd tegen Kazach Yeldos Smetov verliest hij net waardoor hij uiteindelijk op de vijfde plek eindigt. Samen met RondOm Vandaag kijkt de judoka, inmiddels een Bekende Fries te noemen, terug op het toernooi en naar zijn toekomst als topsporter. 

Tornike Tsjakadoea is geboren in het AZC in Leeuwarden, zijn ouders verblijven daar nadat ze zijn gevlucht uit Georgië. Hij groeit op in Drachten en wordt op zijn vierde door zijn vader, zelf judo-trainer, op judo gezet bij Sportschool Ebert. Zelf kan Tornike zich niet  meer zoveel herinneren van die keuze. “Voor mijn gevoel zat ik opeens op judo. Ik heb er zelf niet voor gekozen en vond het in het begin zelfs saai. Ik was lui, maar langzaam begon ik er gevoel voor te krijgen.” Bij Sportschool Ebert zien ze zijn potentie. Tornike, die klein van stuk is, neemt het altijd op tegen de grotere en sterkere jongens en wint veel toernooien. 

De jonge sporter valt daarom ook op bij de talentenscouts in Papendal en op zijn negentiende komt hij terecht in het juniorenteam van TeamNL. Dan neemt zijn topsportcarrière echt een vlucht, Tornike presteert goed op toernooien en weet het te schoppen tot het seniorenteam van Nederland; de Olympische Spelen zijn in zicht.

Ondanks dat hij goed presteert, staat Tornike bekend als een ‘luie’ sporter. Volgens de sporter zelf ligt dat aan zijn karakter en zijn leeftijd. “Ik ben een rustige gast, maak mij niet snel te druk en ik was ook gewoon nog jong. Ik was lange tijd niet gedisciplineerd en had gewoon soms geen zin om alles op te geven voor mijn sport.” De knop gaat echter om als hij goud haalt op zijn allereerste grote toernooi; de Grand Prix in Cancun. “Opeens had ik die medaille en realiseerde ik mij; als dit mogelijk is, wat kan ik dan nog meer?”

‘Ik proefde de medaille al’

In 2021 is het dan zover, Tornike treedt aan op het grootste podium van de wereld; de Olympische Spelen. Hoe bereidt je je daarop voor? “De truc is om er juist niet zoveel mee bezig te zijn,” merkt de olympiër nuchter op. “Als je er te moeilijk over doet, dan wordt de druk te hoog. Ik probeerde mijzelf af te leiden en andere dingen te doen.” 

Tornike klinkt als een koele kikker, maar eenmaal op de mat begint de spanning toch te stijgen. “Ik was de eerste Nederlander die op de Olympische Spelen moest aantreden en het was de allereerste partij die gespeeld werd in Japan. Nu moest het gebeuren. Het was een heel bijzonder gevoel en ondanks dat ik echt een rustige jongen ben, voelde ik mij gespannen.” De Friese judoka wint zijn eerste partij en komt ‘lekker in de flow’, hij wint zelfs tegen Mshvidobadze uit Rusland, de nummer drie op de wereldranglijst. 

De kwartfinale verliest Tornike tegen Taiwanees Yung Wei Yang, maar in de herkansingswedstrijd herpakt hij zich weer. Voor de bronzen medaille neemt hij het op tegen de Kazach Yeldos Smetov. Even lijkt hij te winnen. De Kazach staat op twee fouten, maakt hij er nog eentje dan wint Tornike. De Nederlander maakt echter een klein foutje die opgepikt wordt door de videoscheidsrechter waarna de Olympische droom van Tornike uiteen spat: “Zo’n zonde, ik proefde die medaille al.”

Een nuchtere topsporter

Als hij terugkijkt op zijn verlies, doet het nog steeds pijn. Maar Tornike is ook altijd de nuchtere jongen gebleven die hij was toen hij in Drachten woonde. Een echte Fries. “Ik wil het niet moeilijker maken dan het is. Even balen en dan weer door.” Volgend jaar beginnen de voorbereidingen voor de volgende Olympische Spelen in Parijs in 2024. Hij is vastbesloten dan wel een medaille te winnen en het liefst eentje met een gouden kleur natuurlijk.
Ondanks het succes dat de sporter op jonge leeftijd al heeft behaald, blijft hij met beide benen op de grond. “Ik ben niet beter dan anderen omdat ik goed kan judoën,” vindt Tornike. “Bij anderen zie je dat goede prestaties iemand veranderen. Dat ze arroganter zijn, zich anders gaan gedragen of opeens oude vrienden de rug toe keren, zo ben ik niet. Ik ben tevreden met wie ik nu ben, waarom zou ik dat willen veranderen?”

Niet altijd perfect

Tornike is blij dat hij is opgegroeid in Friesland. De nuchtere houding van de Friezen is naar hem overgewaaid; iets dat hem goed helpt als topsporter. “Op de mat moet je de kalmte kunnen bewaren.” Toch is het niet zo dat Tornike nooit druk ervaart. In het begin van zijn topsportcarrière heeft hij soms het gevoel dat hij perfect moet zijn. “Iedereen denkt dat een topsporter alles volgens de regeltjes doet en nooit een keer iets doet wat ‘niet goed’ is. Altijd gezond eten, altijd op tijd op bed, altijd de goede keuzes maken. Pas later kwam ik erachter dat het niet altijd perfect hoeft. Natuurlijk moet je goed voor jezelf en je lichaam zorgen, maar zelfs ik zit wel eens een keer bij de McDonalds.”

Hij benadrukt nog eens, vooral voor de jongere lezers, dat het belangrijk is om gezond te eten en te sporten, maar die druk om perfect te zijn, is volgens de Friese topsporter nergens voor nodig. Hij laat zich niet zomaar gek maken en dat levert hem vast nog veel medailles op. En wellicht zelfs eentje op het hoogste podium, over drie jaar in Parijs.