Partij voor de Dieren Friesland neemt hoed diep af voor kattenopvang Bastet

Bestuursleden van de Partij voor de Dieren afdeling Friesland bezoeken momenteel diverse non-profit dierenopvangorganisaties in de provincie. Wie zijn de mensen achter deze belangeloze initiatieven, wat drijft hen en hoe redden zij zich in onze mensgerichte samenleving? 

Bastet kattenopvang in Munnekezijl is alweer de 6e non-profitorganisatie waaraan (bestuurs-)leden van de afdeling Friesland een bezoek brachten. Andere instanties die bezocht werden, waren de CaviaStichting in Bakkeveen, de Fügelhelling in Ureterp, Marijkes Konijnenopvang in Eastermar, Opvang Oude Manegepaarden in Beetgemurmolen en de Rundveeopvang in Zandhuizen. Deze keer spraken Annemieke Poutsma en Hilde Hoenderdos van de Partij voor de Dieren Friesland met oprichtster en eigenaar van Bastet Kattenmopvang Wendie Hol.

Wendie werkte jaren geleden als vrijwilliger bij Kat in Nood. Toen haar in 2011 gevraagd werd de stichting over te nemen, besloot ze officieel voor zichzelf te beginnen en dat leidde tot de oprichting van Bastet kattenopvang. ‘Ik doe iets anders dan ‘normale’ asielen, die alleen herplaatsbare katten opvangen. Ik vang de niet-herplaatsbare op.’ 

Het kwam niet helemaal uit de lucht vallen: Als kind ontfermde ze zich al over ontheemde egels, honden en musjes... En al in 2006 begon ze met het opvangen van verwilderde katten in een hokje in de schuur. ‘’Het helpen is een soort verslaving. Die dieren kunnen er niks aan doen en hebben recht op hulp. Waarom zouden verwilderde katten een spuitje moeten krijgen? Of nog erger: In Friesland en in Utrecht worden verwilderde katten nog steeds doodgeschoten door jagers! Ik vind dat deze dieren te vaak als oud vuil worden behandeld.’ De term ‘verwilderde’ katten dekt de lading overigens niet: het betreft meestal boerderijkatten die -niet ‘geholpen’ gaan rondzwerven en hun leefgebied proberen uit te breiden. 

Momenteel wordt Wendie’s hulp ook gevraagd door Staatsbosbeheer, om op de Waddeneilanden verwilderde katten te vangen. ‘Ook weer zwervende boerderijkatten, overigens.’ Dat het om boerderijkatten gaat wordt onderschreven door een onderzoek dat momenteel op Texel gaande is: Katten op boerderijen daar worden geneutraliseerd (=gesteriliseerd) en gechipt en pas daarna worden pas de natuurgebieden leeg gevangen - met heel goede resultaten. De echte verwilderde katten zijn namelijk de katten die geen “tipje” aan het oor hebben gekregen tijdens de neutralisatie-actie. En dat blijken er verrassend weinig te zijn. Na de actie worden de katten (maximaal 10) teruggeplaatst bij de boerderijen en worden afspraken met de boeren gemaakt over het monitoren.

Wendie wordt in haar werkzaamheden bijgestaan door drie cliënten van een dagbesteding. Daarnaast wordt ze bijgestaan door vier vaste vrijwilligers die haar een of twee dagen per week helpen met schoonmaken. 

‘Onze hoofdtaak is het opvangen van katten die in de samenleving niet (meer) welkom zijn.’ Soms komen die katten heel goed terecht, zoals bijvoorbeeld Micky, een van de kittens van een poes die 19 jaar geleden uit een maisveld werd gered en nu nog steeds haar trouwe huiskat is, maar de meeste van de opgevangen dieren krijgen geen (nieuw) thuis omdat ze gedragsproblemen hebben of verwilderd zijn.

Momenteel zitten er in Bastet kattenopvang 185 katten, waarvan de meeste niet herplaatsbaar zijn. Eigenaren van campings, boerderijen of natuurorganisaties die overlast ondervinden van verwilderde katten, melden dat bij Wendie, die dan de katten vangt en onderdak verleent. Wendie: ‘Ik krijg vanuit het hele land vragen voor vangacties en ik kijk dan waar de nood het hoogste is... zoals bijvoorbeeld bij mensen die in de schuldsanering beland zijn.’ 

Een van die vangacties zal ze nooit meer vergeten: ‘Ik werd gebeld werd door iemand die bij een recreatieplas een moederpoes had gezien met vijf kittens. Ik heb ze gevangen en in de auto gezet, maar toen zag ik plotseling nog een zesde katje rondlopen. Wat we vervolgens ook probeerden, het diertje wist voortdurend te ontkomen. Pas na een week is het ons gelukt het kitten te vangen, met een schepnet.’

Over het algemeen blijven de katten die niet herplaatsbaar zijn bij Bastet. Ongeveer 15 tot 30 katten per jaar zijn herplaatsbaar en voor deze tracht Wendie met behulp van Facebook en Marktplaats een thuis te vinden. Daarnaast worden sommige verwilderde en niet herplaatsbare katten na sterilisatie en chip, in overleg met campinghouders of boeren, teruggebracht naar de locaties waar ze vandaan kwamen.

Naast haar kattenopvang werkt Wendie nog 21 uur per week in de zorg. Voor de dagbesteding van de vrijwilligers ontvangt ze een persoonsgebonden budget waarmee ze de kattenopvang kan financieren. Gedurende de eerste Coronastop werd de dagbesteding stopgezet, waardoor ze in financiële problemen kwam. Stichting Dierenlot heeft toen gelukkig een renteloze lening verstrekt. Verder tracht ze met hulp van donaties en vakantiegeld het hoofd boven water te houden. ‘Gelukkig krijg ik hulp van twee dierenartsen die tegen vergoeding van materiaalkosten de dieren komen steriliseren of castreren.’

Wendie denkt dat het meeste kattenleed - en de daarmee samenhangende overlast die soms door (verwilderde) zwerfkatten wordt veroorzaakt, van de baan zou zijn, als er een chip-, castratie- en sterilisatieplicht voor katten zou komen. ‘In Nederland bestaat geen zwerfhondenproblematiek, maar wel een kattenproblematiek en dat hangt nauw samen met de verplichtingen die nu wel voor hondeneigenaren gelden, maar nog steeds niet voor katteneigenaren.’