Afbeelding

Afscheid nemen van iemand die er nog is

Algemeen

Mijn vader is ziek. Eigenlijk is hij dat altijd geweest. Het is zoiets waarvan je je schouders ophaalt en zegt: "Ach, we zijn het wel gewend", terwijl je gesprekspartner met open mond naar je luistert. Het zijn vaak ongemakkelijke gesprekken waarbij je nooit echt weet wat je moet zeggen. Dus zeggen mensen vaak: "Maar het komt vast goed," en heel vaak was dat ook zo. Heel vaak kon ik dan ook instemmend knikken, want ja, het zou ook wel weer goed komen. Tot nu.

Mijn vader is nierpatiënt. Daar begon het allemaal mee. Gelukkig kreeg hij toen ik drie was een nieuwe nier van mijn moeder. Helaas werd die op een gegeven moment afgestoten. Een tijd van dialyse volgde maar hij kreeg weer een nier, dit keer door middel van een cross-over programma mogelijk gemaakt door mijn oma. Die nier is inmiddels ook veel slechter geworden en vorige zomer was die nierfunctie zo slecht dat hij en de dokters langzaam de dialyse weer begonnen op te starten. Vanwege de transplantaties heeft mijn vader veel andere klachten gekregen en hierdoor wordt het dialyseren weer moeilijker. Toen het nieuws definitief was dat hij geen nieuwe donornier meer zou kunnen ontvangen, wisten wij ook dat het einde was begonnen.
Hoe ga je daarmee om, als kind en als gezin?

Daar worstelden we ontzettend mee, elk op onze eigen manier. Hoe kun je je voorbereiden op zo'n groot verlies? Zodra ik hoorde dat we mijn vader gingen verliezen binnen een paar jaar, wilde ik het liefst alles weten. Vooral het verdriet en de pijn, daar was ik zo ontzettend bang voor. Het leek wel of ik mijzelf daarvoor wilde vaccineren. Dat ik nu al een fractie van het verdriet wilde voelen zodat de pijn straks beter te verdragen was.

Pas toen mijn vader riep dat hij nog niet dood was stond ik stil hoe destructief mijn survivalstrategie eigenlijk was. Ik nam in mijn hoofd al afscheid van iemand die er nog gewoon is. Daarmee deed ik mijzelf niet alleen onnodig veel verdriet, ik beschadigde daarmee ook onbewust de band tussen mijn vader en ik. De dood is mysterieus en onvoorspelbaar, het is confronterend en pijnigend en mooi tegelijkertijd. Feit is dat je je nooit helemaal kan voorbereiden op het verlies van iemand die dierbaar voor je is. Dat moet je ook niet willen. De dood ligt zo ver buiten je controlegebied, dat je jezelf en je relaties overstrekt om het te proberen vast te grijpen.

Met mijn vader gaat het op het moment niet zo goed, en het zware is dat het ook niet meer goed zal komen. Dat is iets waar ik mij bij neer heb moeten leggen. Voor nu ben ik blij dat hij er nog is en die dood, dat is een brug die we dan wel oversteken.

Afbeelding
Duidelijkheid over beheer oevers langs Friese vaarwegen Natuur 4 uur geleden
Het afkoppelen van de regenpijp.
Week van de Groene Tuin helpt Friezen op weg om tuin te vergroenen Natuur 6 uur geleden
Op deze plek in Katlijk komt straks een geweldige speeltuin, hopelijk met uw hulp!
Katlijk komt samen voor speel- en ontmoetingsplek Algemeen 12 uur geleden
Afbeelding
Achter de doeken van Aerial Yoga Sport 16 uur geleden
Afbeelding
Campagne Doortrappen feestelijk van start Gezondheid 27 mrt, 20:00
Afbeelding
FryslânDOK: Prins Dokkum Cultuur 27 mrt, 18:00
Gerrit en Els willen nooit meer weg uit Heerenhage.
Op pad met camper, boot of motor, maar altijd komen Gerrit en Els weer thuis in Heerenhage Wonen 27 mrt, 12:00
Afbeelding
De Bibliotheek en Steunpunt de Barones bieden hulp bij belastingaangifte Verhalen uit de buurt 27 mrt, 10:00