Trainer Jordi Smit gaat met DBGC verzorgd voetbal spelen

Volgend voetbalseizoen staat de selectie van voetbalclub DBGC uit Oude-Tonge onder leiding van Jordi Smit uit Middelharnis (32). De jonge coach kreeg van het bestuur unaniem de voorkeur. Zijn visie op de jeugdopleiding en voetbalspeelwijze spraken enorm aan. “Een leven zonder voetbal, werkt bij mij niet.

Jordi Smits hele leven staat toch wel in het teken van de edele voetbalsport. Een jongeman die van voetbal geniet, van jongs af aan in zijn geboorteplaats Stad aan ‘t Haringvliet. Opgroeiend in een gezin met vijf kinderen (inclusief pleegzusje) op een boerderij was hij vaak in de weer met een bal. Toen zijn broer vertrok van voetbalclub SNS naar v.v. Flakkee ging Jordi met hem mee. Eén jaar in de C, één jaar in de D speelde hij voor de blauw-gelen. “Toen mijn broer bij SNS wel doelman kon zijn, keerden we terug. Op jonge leeftijd, rond mijn 16e jaar, kwam ik ook in het eerste elftal.”

V.V. Zeewolde
Jordi zat toen op de havo op de middelbare school Prins Maurits. “Erna ging ik de opleiding leraar lichamelijke opvoeding doen in Zwolle. Dan krijg je de eeuwige discussie als voetballers elders studeren: hij traint doordeweeks niet, dus mag niet spelen. Toen dacht ik: dan ga ik lekker werken op zaterdag. Maar een leven zonder voetbal, werkt bij mij niet echt. Ik ben na een tijdje met studievrienden in de vierde klasse in Zwolle gaan voetballen. Toen ik na mijn studie werk vond in Almere en via mijn toenmalige schoonouders in contact kwam met v.v. Zeewolde, ben ik daar in het eerste gaan spelen.”

Gestopt
De reden dat Jordi terug naar het eiland kwam is een zwartomrande. Zijn vader en broer verongelukten op de N59 bij Den Bommel. “Ik wilde dichterbij mijn moeder, zusjes en broertje zijn. De draad van het voetballen heb ik bij SNS weer opgepakt. Heb op alle posities in de as gestaan. Vrij snel kreeg ik te kampen met een flink ontstoken kniepees. Kort na de operatie scheurde ik ook mijn kruisband. Na herstel, het toch weer geprobeerd. Maar toen ik weer door de kruisband ging, ben ik op 28-jarige leeftijd gestopt.” Nu geeft hij in Roosendaal nog 8 uur gym op een middelbare school en doet daarnaast veel aan leerlingenbegeleiding.

Jeugdcoördinator
Jordi kwam terecht bij De Jonge Spartaan (DJS) waar zijn dochtertje van 4 inmiddels voetbalt bij de allerkleinsten. Hij heeft daarnaast een tweeling van bijna twee jaar. “Drukke tijden. Ik trainde twee jaar lang de JO19 van DJS, maar ben daar vanwege de drukte met werk, gezin en voetbal mee gestopt. Toen ben ik technisch jeugdcoördinator geworden. Ik haalde ook mijn trainingspapieren. Wil altijd voetbalinhoudelijk bezig zijn en kijken waar ik naar toe kan groeien.”

Sollicitatie
Toen de trainerspositie in Oude-Tonge bij DBGC vrij kwam, meldde Jordi zich zelf aan. Hij deed onderzoek naar de jeugdopleiding en waagde de sollicitatie. “De eerste vraag die ik kreeg was waarom ik als onervaren trainer bij de senioren, direct een tweedeklasser wilde trainen. Maar ik kijk niet naar niveau. Juist naar de mogelijkheden. DBGC heeft een goed tweede en J019-team. Daar kan ik straks uit putten. Zo kan ik keuzes die ik ga maken ook verantwoorden.”

Ambitie
Het gesprek dat Jordi had met bestuur en spelers uit de spelersraad liep uit en was gezellig. “Het ging echt over voetbal. Ik had een spread gemaakt met mijn speelwijze en de mogelijkheden met de huidige spelers. Voorin bezit DBGC veel kwaliteiten, maar kent het ook blessures. Het is van belang dat die terugkeren en dat het team in de tweede klasse weet te blijven. Ze staan onderin, maar onder andere met de komst van spits Joran Maliepaard gaat het lukken. Ik wil herkenbaar voetbal gaan spelen. Snel spel. Over de grond en door de as. Geen counters en lange ballen bij voorkeur. Fris en verzorgd voetbal. Dat iedereen creatief kan zijn, maar wel met duidelijke afspraken.”