Column Linda: Hormonaal uit balans

Het is een feest der herkenning als ik hormoontherapeut Ingrid Wassenaar spreek. Of eigenlijk is het helemaal geen feest wanneer je al jaren van het kastje van de muur gestuurd wordt en je honderden euro’s lichter weer gedesillusioneerd thuis komt van een specialist die had belooft de oplossing te hebben voor jouw klachten. Het ergste is de hoop die je elke keer koestert. Dan ga je naar een nieuwe specialist en denk je optimistisch deze gaat me écht helpen om uiteindelijk weer van een koude kermis thuis te komen. Herkenbaar? Zowel Ingrid als ik kunnen een lange lijst maken van onze bezoekjes aan genezers zonder echt geholpen te zijn. Over haar zoektocht lees je hier.

Mijn belangrijkste klachten zijn: migraine en vermoeidheid. De migraineaanvallen zijn soms zo heftig dat ik vier dagen op bed moet liggen en geen geluid, licht en mensen verdagen kan. Er zijn momenten geweest dat ik het echt niet meer zag zitten. Want na die vier dagen hel volgen er ook nog twee dagen herstel waarbij ik nog zó kapot ben dat ik nauwelijks tot iets in staat ben en dat elke maand opnieuw. En dat zijn alleen nog de aanvallen waar ik in mijn agenda rekening kan houden doordat ze aan mijn cyclus gelinkt zijn. De andere momenten waarop de migraine de kop op steekt, zijn onverwachts en grillig.

Radeloze zoektocht

De ellende begint voor mij nadat ik eind 2011 moeder word. Na negen maanden ontzwangeren word ik op vakantie getroffen door mijn eerste migraineaanval. Ik wist niet hoe ik het had en waar ik het zoeken moest. Mijn zoon is inmiddels negen en ik ben nog steeds niet van die migraine verlost. Ik heb van alles geprobeerd. De pil, geen pil, de iriscopist, magnetiseur, fysiotherapie, EMDR, reiki, elektro acupunctuur, bloedverdunners, acupunctuur, dry needling, Virtual Reality bij pijnklachten, McKenzie- en psychosomatische oefentherapie en een spiraal. Ik raakte burn-out en ontwikkelde fibromyalgie (langdurige, chronische pijn in je spieren en bindweefsel). Ik heb bovendien mijn droombaan (Ik was 17 jaar lang F1-verslaggever) opgegeven in de hoop dat minder stress de problemen zou verhelpen, daarnaast doe ik aan yoga, mediteer en wandel ik. Maar nog steeds houden de klachten aan.

En dan kom ik bij toeval bij Ingrid terecht. Of eigenlijk zij bij mij: of ik een illustratie voor haar wil maken. Bij het afleveren van de ansichtkaartjes ontmoet ik haar, vertelt ze me kort haar verhaal en verdiep ik me in haar werkzaamheden. Hoe meer ik lees, hoe meer ik het gevoel heb dat DIT het is. Dat haar programma wel eens de oplossing zou kunnen zijn voor al mijn klachten. Want naast de eerder genoemde migraine en vermoeidheid, heb ik last van slaapproblemen, drang naar suiker, obstipatie, vetopslag op mijn buik, stemmingswisselingen, eetbuien, futloosheid, droge mond, drang naar suiker, moeite met afvallen, stijve spieren en heb ik het vlug koud. Allemaal indicatoren dat mijn hormonen uit balans zijn en die veelal met een gezonde voeding en leefstijl op te lossen zijn.

Ik voel me op dag 1 al gelijk een heuse fitgirl als ik een groen drapje weg kauw.

Shocking news!

Vol enthousiasme stouw ik na aanvang van het tienweekse programma mijn koelkast vol met spinazie, boerenkool, eieren, blauwe besjes, broccoli, bieten en kip. Ik koop avocado’s, walnoten, pompoenpitten, zonnebloempitten, chiazaad en lijnzaad en ga op zoek naar de blender want smoothiebowls staan met regelmaat op het menu. Ik voel me op dag 1 al een heuse fitgirl als ik een groen drapje weg kauw. Naast weekmenu’s krijgen we allerlei modules om te lezen waarin Ingrid ons een inkijkje geeft in de wereld van hormonen. Ik vind het shocking om te lezen dat een man in zijn hele leven (zijn hele leven!!!) evenveel hormonale schommelingen heeft als vrouwen in een maand tijd. Mooi feitje om te onthouden als vriendlief sarcastisch opmerkt of het weer de tijd van de maand is... 

Daarnaast verwonder ik me over de hoeveelheid hormonen die er zijn en hoe die allemaal met elkaar in verband staan. En ik haal opgelucht adem als ik lees dat eetbuien geen gebrek aan wilskracht zijn, maar dat je hormonen op dat moment met je aan de haal gaan. Ik leer dat veel vrouwen insulineresistent zijn en dat wanneer een hormoon uit balans is, het een snowballeffect heeft op de rest. Ik vertel een vriendin dat elke keer dat je iets eet, je bloedsuikerspiegel omhoog gaat en dat voor de verwerking daarvan insuline nodig is. Dat door te veel insuline in je lichaam je oestrogeen omhoog gaat en het dus belangrijk is je bloedsuikerspiegel zoveel mogelijk in balans te houden en daarom zo min mogelijk tussendoortjes te eten. Want vrouwen die gevoelig zijn als ze niet op tijd eten, zijn vaak insulineresistent. Die vriendin is onder de indruk van mijn opgedane kennis. Ik zelf ook. 

Ongesteld en dan… niks.   

Het is confronterend bovendien, want ik weet dat dit klopt. ‘Mama is hangry;  (hangry is een samenvoegsel van hungry en angry), is bij ons thuis een vaste grap tussen 17.00 en 18.00 uur wanneer ik moe ben en nog van alles moet, maar me het liefst op een pak bokkepootjes zou storten. Maar goed die bokkepootjes, das war einmal. Ik leef nu op smoothiebowls, salades en eieren en dat gaat me verbazingwekkend goed af. De eerste paar dagen ben ik ‘s middags licht in mij hoofd en moe, op dag drie heb ik enorme hoofdpijn door het afkicken van de suiker, maar dan word ik ongesteld en… niks. Geen migraine. Niet eens hoofdpijn. Sterker nog ik voel me zelfs aardig energiek en vrolijk. Ik weet niet wat ik mee maak. En dat al na 1 week.