De diversiteit en het gevoel van kunstenares Willien Beuk

Kunstenares Willien Beuk maakt objecten die telkens anders zijn, van vorm, van materiaal, van thema, van alles. Zij bedenkt het en maakt van oude materialen nieuwe beelden en vormen: beelden met een verhaal. Zij bedenkt het en haar man Mathieu last en soldeert alles aan elkaar. Samen zijn ze compleet.

Vijfentwintig jaar woont ze nu in Jorwert, in een door haarzelf en haar man volledig opgeknapte voormalige slagerij met winkel aan de sfeervolle intieme Maliebaan, het smalle beklinkerde straatje dat om de kerk cirkelt. Ze werken onder de naam ‘Atelier Maliebaan’.

Het karakteristieke pand was onbewoonbaar verklaard en is door Willien en Mathieu tot een mooi geheel verbouwd met behoud van een aantal sfeerbepalende delen. Zoals eigenlijk haar kunst ook is: Ze maakt van iets ouds iets nieuws. Iets onverwachts, geeft een nieuwe bestemming en een nieuwe toekomst.

“Ik maak collages en assemblages waarmee ik bepaalde voorwerpen een andere context geef. Gewoon, omdat ik dat mooi vind. Ik durfde er nooit mee te exposeren, wist niet of men het wel goed genoeg vond. Totdat de Kunstroute van de Greidhoeke van start ging en ik gevraagd werd om mee te doen. We hebben toen met een groepje van zeven Jorwerters in de kerk geëxposeerd en dat beviel goed.”

“Het was voor mij best eng, maar ik kreeg leuke reacties en daardoor groeide mijn zelfvertrouwen. Daardoor durfde ik er wel mee naar exposities te gaan.” Exposeren met hun werk kost veel tijd qua opbouwen en opruimen, maar het is het waard. “Vooral de gesprekken die je dan hebt met mensen die het werk bekijken.”

Ze krijgen weleens vragen waarom ze geen Randstedelijke prijzen hanteren voor hun kunst. Maar dat willen ze niet, het moet voor iedereen betaalbaar kunnen zijn. Een hoog inkomen hebben is voor hen niet belangrijk. Zinvol leven, daar gaat het om. Negen jaar zijn Willien en Mathieu nu met pensioen.

Mathieu heeft in de voormalige slagers-winkel bovendien zijn eigen boekwinkel waarmee hij specialistische boeken verkoopt aan liefhebbers van antiquariaat, filosofie en techniek. Hij is breed georiënteerd en onderlegd. Voordat hij met pensioen ging had hij zijn eigen timmerbedrijf. Wat zijn ogen zien kunnen zijn handen maken. Willien hielp mensen revalideren bij het MCL in Leeuwarden en bij Lyndensteijn in Beetsterzwaag.

Toen Willien een kunstwedstrijd in datzelfde Beetsterzwaag won in 2017 kreeg ze pas echt door dat haar uitingen écht tot het niveau van de echte kunst behoren en meer zijn dan leuke vrijetijdesfröbeltjes maar echte beelden met een echt verhaal en gevoel. “We moesten het anoniem inleveren, dus het is echt puur op basis van het kunstwerk beoordeeld”, glimlacht ze. Van de veertig inzenders was zij de beste.

Nu gaat het in kunst uiteraard niet om de beste te zijn, maar om een gevoel en verhaal over te brengen. Toch is waardering voor je werk ook wel fijn voor een kunstenaar. Al maakt Willien sowieso wel haar objecten en assemblages, want het is een innerlijke voortdurende drang. “Ik hou van ijzer en hout en bovendien: beeldhouwers en keramisten zijn er al zoveel. Zoals ik het doe zijn er niet zoveel.”

"Ons werk is zeer divers,
niet te vangen in een kader"

Wat ze precies doet? “Ik kijk anders naar dingen dan anderen, dat heb ik eigenlijk altijd al gehad. Van oud hout strandhuisjes maken, vogels, boten.” Ze maakt ook in houten kistjes verschillende tafereeltjes, in 3D zogezegd. 

En wat te denken van een glazen lamp, volledig gemaakt van glazen ampullen? “Zoiets kan soms heel lang bij ons in de berging liggen, tot het moment dat ik een ingeving krijg wat ik ermee ga doen. Ik bekleed ook oude eiken stoelen opnieuw, met schilderijen, dat vind ik ook geweldig om te doen.” En waarom? Dat is niet uit te leggen, het is een gevoel, het gevoel iets te tonen en te maken, te creëren voor zichzelf en voor anderen. Willien maakt samen met Matthieu dusdanige verschillende objecten met verschillende thema’s, dat ze niet in één woord te vatten zijn. Of het moet het woord divers zijn.

Ze zeggen zelf: “Ons werk is zeer divers, niet te vangen in een kader, niet begrensd door regels en uitingen van een innerlijk creatief proces.” De zo nu en dan grappige en altijd bijzondere creatieve kunstwerken gaan van Stier van Picasso, stoel gemaakt van een gitaar, Max (Verstappen in een racewagen) tot rode snoeischaren op een rij als Rode Vogels, een schilderij met de naam GroenLinks, op hun website https://atelier-maliebaan.jouwweb.nl/ vind je een overweldigend overzicht van wat ze hebben gemaakt.

Ze leven hun leven, hun gevoel. Hebben een opbergruimte met veel materiaal waar Willien nog altijd iets mee wil doen om iets moois van te maken. Totdat ze het juiste gevoel en het juist beeld voor ogen heeft, dan gaat ze los en dat geeft ontzettend veel voldoening.