Afbeelding
Foto:

Cold Blood van Kiss & Fly

DRACHTEN - Een fabelachtige reis naar het hart van het oneindig subtiele. Filmmaker Jaco van Dormael en choreografe Michèle Anne De Mey maken live voor je ogen een film. Cold Blood van Kiss & Fly is op 17 februari om 20.00 uur te zien in De Lawei. Tickets zijn online verkrijgbaar en uiteraard ook aan de kassa van De Lawei.

De zaallichten doven. De camera draait. Actie! Vingers dartelen door een wonderlijk miniatuurdecor, camera’s zweven en dansen mee, een stem vertelt. Filmmaker Jaco van Dormael en choreografe Michèle Anne De Mey maken live voor je ogen een film. Een vliegtuigreis, een woud in de mist, zeven plotse overlijdens. Wanneer ze hun laatste adem uitblazen, verwachten de personages hun leven voor hun ogen te zien voorbijflitsen. Maar dat is niet wat er gebeurt. Er blijft maar één onverwacht beeld over. Een zachte, naar vanille geurende huid, het geluid van een schaap dat wordt geschoren, de geur van vers gemaaid gras in de zomer.

Een gehypnotiseerd verhaal

Even grillig als een dagdroom vertolkt Cold Blood deze levens in een gehypnotiseerd verhaal met een wel heel bijzondere humor. Luchtig viert het leven zijn laatste momenten van geluk. De herinneringen volgen elkaar op, stilletjes wegkwijnend of net levendig. Een dans lang blijft het bestaan onbeslist. Is er een leven vóór de dood? lijkt Cold Blood ons te vragen. Het antwoord ligt in deze handen die je ziet dartelen, in deze virtuoze vingers die zich vastklampen aan het leven en het schijnsel van de projectoren. De voorstelling verkent het minuscule, doorkruist wereldjes waarin het leven door een caleidoscoop wordt geobserveerd. In miniatuurdecors strengelen handen zich in elkaar en ontspannen, raken elkaar en laten los, keren terug alvorens voorgoed te verdwijnen.

Over Kiss & Cry

Het collectief Kiss & Cry, aangevoerd door Michèle-Anne de Mey en Jaco Van Dormael, creëert opnieuw een cinematografische filmset op een podium, waar live kleine wereldjes worden gefilmd, bezield door zichtbare technici. Cold Blood neemt ons mee naar de achterkant van het decor, die een wereld onthult waar de illusie ongehinderd te zien is. Een optisch spel dat doet denken aan de verwonderingen uit onze kindertijd.