Lex Meijer (45) is vrijwilliger bij Sportclub Makkinga: “Je houdt samen de club draaiende”
SamenlevingMAKKINGA - Op 7 december vieren we de Nationale Vrijwilligersdag, op deze dag worden door het hele land vrijwilligers in het zonnetje gezet. Een belangrijke dag, want zonder vrijwilligers kunnen vele organisaties niet draaien. Ook in Friesland zijn er vele vrijwilligers actief. Eén van deze vrijwilligers is de 45-jarige Lex Meijer. Hij is nu al zo’n twaalf jaar vrijwilliger bij Sportclub Makkinga. RondOm de Stellingwerven spreekt met hem over de functie van vrijwilligers.
“Voor mij is het zijn van een vrijwilliger de gewoonste zaak van de wereld”, begint Lex zijn verhaal. “Eigenlijk gaat het gewoon automatisch, je doet het uit een stuk beleving en omdat je een steentje bij wil dragen aan een grotere organisatie.”
Sporten mogelijk maken
Lex voetbalde zelf jarenlang, onder andere in Drachten en Donkerbroek, maar woont nu al zo’n 17 jaar in Makkinga. “Mijn kinderen (15 en 13) voetballen inmiddels ook bij de voetbalclub en dan voel je ook gewoon de morele verplichting om iets voor de club te doen. Er zijn trainers nodig, leiders, maar ook scheidsrechters om het sporten mogelijk te maken. Maar ook als er een keer klusdag is of als het ballenhok opgeruimd moet worden, dan doe je dat gewoon”, legt hij uit.
Samen de club draaiende houden
Ook andere ouders en dorpsbewoners steken regelmatig hun handen uit de mouwen. “Zo draaien ouders en zelfs spelers regelmatig een bardienst of fluiten ze een wedstrijd. Er is ook een man uit het dorp, ik denk zeker over de 70 jaar, meneer Bijlsma, die iedere week een tas vol met afval van het sportpark afhaalt. Bijna niemand die het ziet of weet, maar dat is echt fantastisch natuurlijk. Zo hou je samen de club draaiende en dat zorgt ook voor verbinding.”
“Ik heb ook geen moment dat het voelt alsof ik aan het werk ben.”
Help elkaar
En dus gaat het bij Sportclub Makkinga prima, al kan het natuurlijk altijd beter en is het niet overal de gewoonste zaak van de wereld, beseft ook Lex. “Ik ken de verhalen ook van clubs die het lastig hebben om vrijwilligers te vinden. Ik denk dat het ook een beetje geboren is uit het feit dat mensen zich niet capabel voelen om bijvoorbeeld een wedstrijd te fluiten. Daardoor vertonen mensen eigenlijk vluchtgedrag. Maar je kunt ook zeggen: ik draai eens een bardienstje mee, dan kunnen die mensen achter de bar misschien wel een wedstrijd fluiten. En geloof me, doe je dat, dan blijft het leuk en komt niet alles op dezelfde schouders terecht. Ik heb ook geen moment dat het voelt alsof ik aan het werk ben wanneer ik op het sportpark rondhobbel. Je doet wel wat, maar eigenlijk is het gewoon heel plezierig. De sfeer is goed, dan gaat het automatisch”, licht Lex enthousiast toe.
