“Mennen is genieten: een last van je schouders”

20 juli 2021, 10:00 Sport

Kerkwerve - Leo Boot houdt enorm veel van zijn Astrid én van zijn kinderen, maar daarnaast heeft hij zijn hart verloren aan levende wezens die hinniken. Inmiddels lopen er 13 paarden bij hem thuis rond. Dat is ook wel zo ongeveer de limiet, bedacht hij. Maar toch kloppen er regelmatig mensen bij hem aan, die een goed plekje voor hun edele viervoeter zoeken wegens omstandigheden. En zeg dan eens ‘nee.’

Uit de hand gelopen hobby

Leo was altijd al gek op paarden. Toen hij nog bij de bedrijfsverzorging werkte, ving hij paarden in natuurgebieden voor Staatsbosbeheer: Fjorden en Shetlanders- die moesten ook af en toe gecheckt worden en ontwormd. Thuis begon het met een paardje voor de kinderen: Boris. Leo, lachend: “De kinderen hadden er toen nog niet zoveel mee. Drie weken nadat het paardje verkocht was vroegen ze zich ineens af waar Boris toch was.” Ondertussen heeft zoon Len zelf ook drie paarden. De paarden van de familie Boot zijn inmiddels een soort van uit de hand gelopen hobby. 

Heerlijk relaxt genieten

Leo’s kleinste paard is een Shetlander en de grootste een Trait du Nord. De Shetlander heeft een schofthoogte van 85 centimeter en de Trait du Nord- een Belg- is 1.85 centimeter. Een mentochtje maken is het leukste wat er is, vertelt Leo enthousiast. Lekker op die kar door het landschap koersen is heerlijk rustgevend. Op zondag relaxt met de Belgen door de Domeinen en over het strand rijden: dat is het ware genieten. En bij zo’n grote stoere Belg kun je zelfs de teugels op de terugweg aan een kind geven: het paard weet immers de weg. “Als je zo’n paard van 1000 kilo kan ‘besturen’ geeft dat mensen zelfvertrouwen. Én: een paard spiegelt enorm. Als ik ontspannen naar een paard toestap, reageert het dier heel anders dan wanneer ik driftig ben. Ik word heel rustig van het werken met paarden: alsof er een last van je schouders valt.” Door de hechte band met de dieren is het heel verdrietig wanneer er een paard overlijdt. “Ik ben een grote vent, maar dan ben ik even heel klein.” 

Echte vriendschap

Zodra Leo naar het hek loopt, komen de paarden hinnikend naar hem toe. “Dan leggen ze hun kop op m’n schouder. Zó bijzonder: echte vriendschap is het. Ze luisteren ook goed naar me en doen wat ze moeten. Paarden geven liefde en zullen nooit commentaar leveren, zoals mensen. De beste therapeut hinnikt of blaft, zeggen ze weleens.”

Door Anneke Flikweert