In de sport-light: Wielrenner Marco van der Velde
SportZe rijden weer in groten getale rond. De leden van RTC (Rijwiel Tour Club) Schouwen-Duiveland kunnen officieel weer in pelotons rondrijden. De animo onder de 130 leden daarvoor is groot, zag voorzitter Marco van de Velde (52) trots. Hij vertelt over zijn vereniging en zichzelf.
De wielervereniging werd 42 jaar geleden opgericht en organiseert het hele jaar door toertochten. In de winter wordt de race ingeruild voor de mountainbike. “Elke woensdag en zondag trainen er gemengde groepjes leden van ons. Die vertrekken vanuit Zierikzee meestal bij café De Biet. En in Burgh-Haamstede. Dat zijn groepjes van ongeveer vijftien renners. Op maandag rijdt er een vrouwengroepje.”
Geen kantine
Marco is nu ongeveer vijf jaar voorzitter en rijdt sinds 2007 voor RTC Schouwen-Duiveland. “Ik deed daarvoor weinig aan sport. Ik heb gekorfbald en wat voor mijzelf gefietst. Ik kwam in aanraking met de vereniging via mijn familie. Han Steenland had vroeger een fietsenzaak in Dreischor en deed aan wielrennen. Zo ben ik begonnen.” Het manco, of misschien wel de kracht, van RTC Schouwen-Duiveland is dat ze geen eigen accommodatie hebben. “Onze algemene ledenvergadering houden we in openbare gebouwen, zoals het dorpshuis in Zonnemaire. Bij andere sportclubs zie je dat een kantine een bindende factor is. Dat is bij ons lastig.”
Eigen niveau
De groepjes renners van RTC Schouwen-Duiveland die samen racen spreken van tevoren af of ze na zoveel tijd bijvoorbeeld een sprint trekken. Op de Grevelingendam of Brouwersdam ligt vaak de finish. “Dat is voor de meer competitieve renners. Je hoeft niet mee te sprinten in de groep.” Hijzelf houdt ook van strijd, maar is de laatste jaren een sociale rijder geworden. “Dat is het mooie aan onze sport. Iedereen kan op zijn eigen manier en niveau fietsen. Het is een individuele én toch een teamsport. Er is keuze genoeg om teamgenoten met ongeveer dezelfde rijsnelheid te kiezen. Als we als leden samen gaan rijden is het wel: samen uit, samen thuis. Dan wachten we op elkaar en drinken we onderweg of achteraf wat. Dat is het clubgevoel.”
Door Gerrit van Loon