Een generatiedingetje
Ik denk altijd dat ik me best goed in kan leven in andere mensen, ook als ze een stuk jonger zijn dan ik. Maar ik moet het onder ogen zien: ik ben geen piepjonkie meer en ik snap dus echt helemaal niks van sommige dingen die die paar generaties onder mij doen of leuk vinden.
Zoals rare dansjes plaatsen op Tik Tok. Of meedoen aan challenges op Insta. (Want je zegt natuurlijk geen Instagram, maar ínsta) Allerlei pilletjes slikken of lurken aan een heliumpatroon op feestjes. En mode. Neem nou die blote enkels. Al een tijdje zie ik jongens en meiden die onder hun jeans of joggingbroek sneakers dragen maar geen sokken. Of alleen van die lage enkelsokjes. Ook in de winter. Zelfs als het vriest, regent of heel hard waait. Dat is toch stervenskoud? En dan wel zo’n dikke slaapzakjas met een muts dragen. Snap ik he-le-maal niks van. Mijn eigen dochter maakt zich er ook schuldig aan. Het is nogal een koukleum, dus ik zeg haar dat ze best gewoon lekker normale sokken aan kan doen. Waarop zij natuurlijk vol drama haar ogen ten hemel slaat. Laatst appte ze me een link van een trui in een webshop. Of ik die maar even wilde bestellen, want deze vond ze leuk. Hij zag er best decent uit, dus een paar dagen later arriveerde het pakketje. In mijn ogen was hij te kort met te lange mouwen, maar dat was dus juist de bedoeling. Nee, moeders snappen er niks van. En uiteraard is dat eigenlijk nooit anders geweest. Twintig jaar geleden ging ik ook stappen in een broek die net ergens op mijn heupbot bleef hangen met daarop een truitje dat maar een schouderbandje had of geen rug (en dus ook geen bh, en dus...vul maar in). Ik vond het maar stom dat mijn moeder er commentaar op had. Nu denk ik: wat is nou erger? Een blaasontsteking, te blote borsten of koude tenen? Ik bestel nog maar wat enkelsokken voor mijn tiener in die webshop. En een slaapzakjas.