Column Linda: De mond gesnoerd
Tijdens mijn burn-out een paar jaar geleden maakte de bedrijfsarts de vergelijking tussen mij en een Formule 1-auto. Ik werkte toen al ruim zestien jaar als Formule1-verslaggever dus hij had zijn verhaaltje goed aangepast aan wie hij voor zich had zitten. Hij zei: “Linda, ook Formule 1-auto’s moeten af en toe stoppen om banden te wisselen en bij te tanken. Dat er sinds 2010 niet meer bijgetankt wordt tijdens een Grand Prix hield ik maar even voor me. Hij wilde me immers duidelijk maken dat ook ik af en toe moet stoppen om op te laden. Goed, die les heb ik toen wijselijk geleerd. Ik wandel regelmatig, mediteer en staar soms gewoon een tijd lang naar de wolken.
Maar het aard van het beestje verander je niet zo maar. Ik wil graag snel. Met alles. Dus vond ik het zowel grappig als confronterend dat ademtherapeut Anna Postma mij wees op mijn te snelle ademhaling. Ze vertelde me bovendien dat snelle denkers en doeners (waar ik me ook onder schaar) vaak ook snelle praters zijn. En snelle praters willen maar een ding: in hun enthousiasme snel hun verhaal delen. Ademhalen doen we daarna wel. Toch?
Tijdens mijn ademhalingstraject bij Anna kwam ik er namelijk achter dat ik in een gesprek regelmatig een extra teug adem moet halen omdat ik in anders in ademnood kom. Dus kwam Anna met een paar simpele trucjes. Tijdens een gesprek tussendoor heel bewust even je mond sluiten en je focussen op je ademhaling. Oefenen door een kinderboek voor te lezen. Dat zijn korte zinnetjes waardoor er automatisch rustpauzes zijn en die pauzes moeten een gewoonte worden. En dat realiseer je je alleen door bewustwording en oefenen. Voor dat laatste gaf ze me nog meer huiswerk mee in de vorm van een rol medische tape. Ik moest voortaan voor het slapen gaan mijn mond dicht tapen. Door het gebruik van een stukje tape oefen ik slapend met door mijn neus te ademen. Door je mond ademen kan namelijk gezondheidsklachten veroorzaken. Zoals slaapapneu, ernstige vermoeidheid, stressklachten en pijnlijke spieren. Ik plakte een klein stukje witte tape verticaal over mijn mond, zodat ik in geval van paniek in ieder geval nog via de zijkanten van mijn mond kon ademen. Sexy is anders. Een vriend die ik een foto app, lacht me uit. En ik? Ik zeg niks. Voorlopig is mijn mond gesnoerd.