Column Beitske: Ook een rotseizoen is leerzaam

18 november 2021, 18:00 Column

Na mijn crash in Spa is het hier even stil geweest. Deels omdat ik op vakantie was, maar ook omdat er niet geracet werd. Die weken rust kwamen goed uit, want ik had tijd nodig om te revalideren. Door die megaklapper had ik veel last van mijn ribben, rug en voeten. Nu, bijna drie maanden verder, ben ik nog niet helemaal hersteld, maar gelukkig is het lang niet zo pijnlijk meer als in augustus. Ik heb nu nog vooral last van mijn voet. Als ik veel loop bijvoorbeeld, maar in de auto voel ik het niet. De pijn wordt veroorzaak door vocht: ik moet dus eigenlijk zoveel mogelijk met mijn been omhoog zitten. In een raceauto zit je met je benen redelijk hoog dus dat helpt. Evenals de adrenaline.

Ik ben net terug van twee weken Bahrein. Daar hebben we het WEC-seizoen goed afgesloten. We hebben er twee weekenden achter elkaar geracet en dat was fijn omdat je dan in het tweede weekend je lessen van de eerste gelijk in de praktijk kan brengen. Helemaal omdat de omstandigheden tricky waren. Je rijdt natuurlijk in een woestijn. Maar het is niet alleen de hitte die het lastig maakt, er ligt veel zand op de baan. Dat zorgt ervoor dat de temperatuur in de banden hoog oplopen. En als je banden te warm zijn, verlies je grip. Wij moesten steeds vijftig rondjes rijden op banden die na de outlap eigenlijk al op waren. Dat was dus best een uitdaging.

Daarvoor heb ik nog geracet op het Circuit of the Americas in Austin. Ik vind Amerika altijd vet om heen te gaan: de atmosfeer is er altijd mooi. Helaas heb ik weinig van de stad gezien. Je komt aan, je gaat wat eten, bewegen en probeert vooral je rust te pakken en de volgende dag ga je dan naar het circuit. Dus meer dan het circuit, hotel en vliegveld heb ik niet gezien. Maar de tijd die ik er doorbracht was wel in stijl. Want ik kreeg me toch een dikke huurauto. Ik weet niet eens welk merk of type het was. Daar let ik niet op. Maar het was Typisch Amerikaans en dus veel te groot.

Daar in Amerika reed ik mijn laatste race van de W-Series dit jaar. Uiteindelijk finishte ik er twee keer als vijfde. Daarmee eindigde ik als achtste in het kampioenschap en heb ik me automatisch gekwalificeerd voor deelname volgend jaar. Meer dan een schrale troost is dat niet. Want ik doe doe niet mee om achtste te worden, maar wie weet dat ik die kans pak om het nog een keer te proberen om kampioen te worden. Want hoewel ik dit seizoen het liefst met Ctrl, Alt, Delete zou uitwissen, leer je er toch van. Van het rijden zelf word je altijd beter. Maar het is ook belangrijk om in jezelf te blijven geloven en te focussen op de dingen die je wel in de hand hebt. Want uiteindelijk geloof ik dat hard werken loont en het uiteindelijk wel weer mijn kant op valt.

Beitske Visser (26) is autocoureur en actief in het WEC (WK Endurance racen) en in de W-series. Ze neemt ons mee in haar wereld.