COLUMN: ‘Ik heb nog steeds nachtmerries van mijn rijlessen’
ColumnIk hou van autorijden. Mijn dagelijkse rit van mijn appartement in Groningen naar het kantoor in Drachten en weer terug is echt even ‘me-time’. Ik luister naar een spannend boek, naar een leuke playlist of naar mijn eigen gedachten. Ik kijk wat om mij heen en geniet van de rust. Ik voel mij (meestal) op mijn gemak in de auto en ben een rustige bestuurder, maar dat is wel eens anders geweest. Rijles was mijn persoonlijke hel en hoewel ik nu dankbaar ben voor mijn rijbewijs, kijk ik met rillingen terug op die zestig lessen (jup, een talent zal ik mijzelf niet noemen) in de lesauto.
Ik zal gelijk eerlijk zijn. Dat ik niet van mijn rijlessen genoot, kwam absoluut niet door de instructeur. Ik had juist een goede klik met hem en vertrouwde hem, iets wat superbelangrijk is bij rijles. Hij gaf duidelijke instructies, was geduldig en ook eerlijk. Het lag echt niet aan hem, maar aan mij. Ik begon met lessen op mijn twintigste verjaardag en ik zat net op dat punt in mijn leven dat ik veel veranderde. Ik was echt aan het onderzoeken wie ik was en tijdens mijn rijlessen stuitte ik op veel punten die ik nog moest ontwikkelen. Je moet als bestuurder bijvoorbeeld assertief zijn en ruimte voor jezelf claimen, terwijl ik op dat moment nog best passief en onzeker was. Als je niet zelfverzekerd je plaats in het verkeer inneemt, dan kunnen er gevaarlijke situaties ontstaan.
Och, wat heb ik vaak huilend in die auto gezeten. Het was zo frustrerend om wel te weten hoe je de auto kan besturen, maar niet goed met het verkeer om te kunnen gaan. Ik zat mijzelf echt in de weg, keek als een berg tegen de lessen op en stortte na elke les weer compleet in. Het was écht een grote, verschrikkelijke nachtmerrie.
Wat ook niet meehielp, is dat het leek alsof (bijna) al mijn vrienden en vriendinnen hun rijbewijs met twee vingers in de neus haalden. Ik had het gevoel alsof zij huppelend die lesauto ingingen en zwevend van geluk weer naar huis reden, terwijl ik snotterend elke les tegen mijn moeder aankroop om bij te komen. Wat was er mis met mij?
Nu weet ik wel beter. Veel mensen vinden rijlessen spannend en hebben hun eigen valkuilen waarom ze het maar niet onder de knie krijgen. Achteraf had ik willen weten dat zoveel mensen rijles niet leuk vinden, dat iedereen het op z’n eigen tempo doet en dat veel meer mensen dan je denkt, huilend in de lesauto zitten. Dus nu vertel ik het jou: de rijles-ervaring is voor iedereen anders. De één vindt het fantastisch, de ander ontzettend vervelend. Hoor jij bij die laatste groep, onthoud dan dat rijlessen maar tijdelijk zijn en dat je daarna ontzettend veel plezier gaat hebben van je rijbewijs.
Melissa Wijnja is journalist bij RondOm Vandaag. In haar columns schrijft ze over dingen die haar opvallen of raken. Ze zet u graag even aan het denken.