Voetballen is maar de helft”
SportLEEUWARDEN - Bas Verbree, 17 jaar, begint dit jaar aan zijn achtste seizoen in de jeugdopleiding van SC Cambuur. Op zijn zevende werd hij voor het eerst gescout en mocht hij eerst meetrainen met de Voetbalschool van SC Cambuur. Twee jaar later stroomt hij definitief in bij de jeugdopleiding en sindsdien leeft hij het leven van een profvoetballer. Aan RondOm Leeuwarden vertelt de zeventienjarige spits over zijn tijd bij SC Cambuur, het voetballen en zijn dromen: “Ik wil bij Cambuur doorbreken.”
Wanneer Bas zes jaar oud is, doet hij een keer mee met een talentendag. Omdat hij nog te jong is voor één van de jeugdteams en de Voetbalschool van de Leeuwarder club wordt hij nog niet geselecteerd, maar de scouts beloven hem in de gaten te houden: “Ik was inmiddels bij CSV de Leeuwarder Zwaluwen gaan voetballen en speelde vaak met mijn buurjongen. Hij was vijf jaar ouder en speelde bij Frisia. Daarom ging ik ook elke zaterdag naar zijn club, om te kijken naar zijn wedstrijden en om met hem en zijn vrienden een potje te ballen. Zijn toenmalige trainer was toevalligerwijs ook trainer bij SC Cambuur.” Bas valt op bij die trainer. Op zijn achtste ontvangt hij een brief van Cambuur: “Ik weet het nog goed. Ik had net zelf een wedstrijd gespeeld en zat achterin de auto op weg naar huis. Mijn moeder gaf mij de brief en zei dat ik hem maar open moest maken. Daarin stond dat ik mocht meetrainen met het talententeam van de Voetbalschool. Een droom die uitkomt.”
Inmiddels voetbalt Bas al acht officiële seizoenen bij de club en is hij al tien jaar verbonden aan SC Cambuur. Hij ontwikkelde zich als een hardwerkende en trefzekere spits. Hij leerde echter niet alleen scoren: “Ik heb moeten leren dat ik altijd eerst naar mezelf moet kijken. Vroeger was ik meer geneigd om de schuld bij een ander te leggen, nu neem ik zelf verantwoordelijkheid.”
“Voetballen is eigenlijk maar de helft,” vertelt Bas als we het hebben over zijn tijd bij SC Cambuur. “Het is niet alleen het spelletje, maar je leert ook ongelooflijk veel als persoon en maakt vrienden voor het leven.” Een voorbeeld is zijn vriend Jhondly van der Meer, die hij al kent van de tijd dat hij bij de Zwaluwen voetbalde: “Hij tekende twee weken geleden zijn eerste profcontract en heeft zijn debuut al gemaakt in het eerste van Cambuur. Hij staat altijd voor mij klaar, en ik voor hem. Hij geeft mij complimenten, maar houdt me ook met beide benen op de grond. We leren veel van elkaar.”
Bas leeft voor voetbal, ondanks dat het soms moeilijk te combineren is met andere zaken, zoals school: “Ik zit op ROC Friese Poort en val binnen de topsportregeling, maar het is alsnog zwaar. Soms sta ik al om 7.40 uur bij Cambuur voor een training en ben ik pas om 21.00 uur thuis. Dan is het lastig om nog aan mijn huiswerk te beginnen.” Desondanks wil Bas er vol voor gaan en droomt hij om bij het eerste van Cambuur door te breken en daarna in de Engelse competitie te spelen: “Maar voor nu wil ik fit blijven, mijn studie afronden en belangrijk zijn voor mijn team.”
De voetballer heeft bovendien een tip voor kids die ook prof willen worden: “Als je het echt graag wilt, dan moet je ervoor gaan. Talent is maar de helft, mentaliteit en discipline is minstens zo belangrijk. Wanneer ik er soms doorheen zat, zeiden mijn ouders; op jouw plek willen wel duizend andere jongens staan, dus als je die kans krijgt, dan pak je hem met beide armen aan. Ik ben erg dankbaar.”
