Polderen maakt slachtoffers
Ik verbaas mij de laatste maanden over de stroperigheid van besluiten nemen die van belang zijn voor ons allen. Nederland is bestuurlijk gezien super ziek. Ik maak me grote zorgen over onze toekomst als we hier op korte termijn, alle Nederlanders met elkaar, geen verandering in brengen.
Neem nu het trage vaccineren. De schema’s worden voortdurend aangepast omdat er steeds weer een bepaalde groep hard schreeuwt om verandering, belachelijk. Ondertussen blijven er mensen overlijden die met een snelle vaccinatie nog hadden geleefd. Ondernemers die wéér later open kunnen. En er is zoveel meer, de avondklok, Den Haag moet er de hele dag over praten om de klok een half uurtje later te laten ingaan. Mondkapjes besluit wat pas na een dikke maand kan worden uitgevoerd. Toeslagenaffaire idem dito. Enz., enz.
Nederland wordt door de politieke plebs kapot gemaakt. We zijn al lang geen echte democratie meer. We worden geregeerd door de minderheid. Als er een besluit wordt genomen dan moet het aangepast worden omdat er altijd wel een kleine groep niet akkoord is. Uitzondering op uitzondering maken en het hierdoor onuitvoerbaar en onbegrijpelijk maken. Waarom altijd maar iedereen tevreden willen houden? Als het makkelijk kan, mooi, maar als er daadkracht nodig is, een ramp! Bij een democratie gaat het er om dat een meerderheid akkoord is en niet dat er een slecht compromis wordt gesloten vanwege de minderheid.
Wie is schuldig? Wij met z’n allen. Van rechts tot links, iedereen is schuldig. Helaas, door de politieke versplintering zal het nooit beter worden. Ik ben bang dat als er geen sterke leider opstaat die dit durft aan te pakken, we nog decennia aan dit moorddadig polderen vastzitten. Politiek gezien zijn we gewoon een 3e wereld land.
Ondertussen is er veel pijn en verdriet door dit traag- en slechtwerkend systeem.