‘Je moet ook het geluk van een goed paard hebben’
In november won Chiel Wildhagen met twee paarden een eerste prijs, bij paardenkoersen in Mons (België). Met de driejarige Karola was hij de snelste pikeur in de strijd voor driejarigen over een afstand van 2300 meter en ook met de vierjarige Jcelsalvaderrocks won hij de eerste prijs na 2300 meter hardlopen met zichzelf als pikeur op de sulky.
De 34-jarige inwoner van De Blesse breekt ‘eindelijk’ door als pikeur, terwijl de paardensport en het pikeur zijn hem al zo’n 16 jaar bijna dagelijks bezighoudt. Op mijn achttiende heb ik mijn opleiding aan het Hippisch Centrum in Deurne afgerond en ben ik aan het werk gegaan als pikeur. Maar je moet ook net het geluk van een goed paard hebben”, zegt hij. Aan nationale wedstrijden doet hij al jaren mee, maar in de prijzen op de topwedstrijden viel hij nog nooit.
Bovendien, niet onbelangrijk, is zijn gezondheid ook niet altijd optimaal. Al vrij snel na zijn achttiende levensjaar openbaarden zich nierproblemen, kreeg hij flinke fysieke downs te verwerken, maar bleef hij zo goed en zo kwaad als het ging doorgaan in zijn favoriete sport. Om een lang verhaal kort te maken: in 2017 kreeg hij voor de tweede maal een niertransplantatie. Met dank aan zijn ouders – die zelf ook als pikeur actief zijn geweest en ook nog altijd de draf- en rensport liefhebben – is hij nog steeds in zijn sport actief.
Het paard met de bijzondere naam Jcelsalvadorrocks is eigendom van zijn ouders en Karola is eigendom van Eelke Kruis uit Terbant. Beide paarden staan daar in Terbant ook op stal, waar Chiel ze ook bijna dagelijks een paar uur verzorgd. Want al is hij geen prof – hij krijgt een uitkering vanwege zijn fysieke gesteldheid – hij beleeft zijn hobby wel als een professional al maakt hij geen lange dagen uit lichamelijke zelfbescherming. “Ik heb nog steeds mindere dagen, maar op zich gaat het naar omstandigheden best goed”, zegt hij. Chiel hoeft gelukkig niet te leven van de inkomsten uit zijn sport, want dat is momenteel best lastig. “Alleen de echte top kan dat.” De draf- en rensport is bovendien niet zo groot meer als het vroeger was en vanwege corona zijn er sowieso minder wedstrijden.
Niet alle wedstrijden liggen stil, maar die op het Victoria Park in Wolvega wel. “Dat wij onze wedstrijden in Mons, België, moeten rijden is eigenlijk belachelijk. Wij sporten in de buitenlucht, hebben als pikeurs tijdens de wedstrijden een mondkapje op, dus ik zie geen reden waarom het niet op de baan in Wolvega kan. Andere sporten zoals schaatsen en shorttrack gaan wel door, maar onze sport niet. Ik snap daar niks van.”
De NDR (Nederlandse Draf- en Rensport) zal een sterkere lobby moeten voeren. “Op zich hebben de mensen van Wolvega ook een goed contact met de Veiligheidsregio, maar zij krijgen ook steeds nul op het rekest.” Mensen die graag een gokje willen doen op de uitslagen kunnen daar gewoon online mee doorgaan dus de sport blijft nog wel inkomsten genereren.
“Het is voor corona-beheersing zelfs handiger als het Victoria Park weer open gaat, want het scheelt veel reisbewegingen. Nu reist iedereen uit Nederland naar Mons en weer terug (Wolvega-Mons vice versa is 710 kilometer, red.) terwijl het heel wat verplaatsingen scheelt als het gewoon in Wolvega blijft. En ze willen toch juist dat het reizen wordt beperkt?”
Toevallig met Karola in contact
Chiel kwam twee jaar geleden ‘per ongeluk’ in aanraking met Karola. “Het was eigenlijk puur toeval. Ze kwam daar als eenjarige binnen. Ze moest worden beleerd, maar was een beetje druk en moeilijk. Toen heb ik gevraagd of ik het eens mocht proberen, ik hou wel van een beetje uitdaging, en het klikte goed tussen Karola en mij.”
Vier middagen per week traint hij haar inmiddels en op de andere dagen in de week voert en verzorgt hij haar en checkt hij hoe het gaat. “Ik kan goed met haar overweg. Ze is wat rustiger geworden de afgelopen twee jaar, al heeft ze nog steeds wel een gebruiksaanwijzing. Ze is een beetje druk van zichzelf.”
In de trainingen doet Chiel het meestal rustig aan, relatief rustig, zodat Karola tijdens de wedstrijden maximaal kan knallen. “Ze heeft een echt koershoofd zoals we dat noemen. Ze voelt precies aan wat ze moet doen, ze wil altijd winnen en vecht zich er dood voor als het moet.” Tijdens trainingen gebruikt hij bewust een hartslagmeter zodat hij zeker weet dat Karola niet verzuurd en te vermoeid raakt.
Een wedstrijdseizoen duurt driekwart jaar, dus een paard moet lange tijd fit blijven om te kunnen presteren. Daarom is rustig trainen en goed verzorgen belangrijk. Trainen om haar fris te houden, noemt hij dat. “Het zijn echte topsporters dus ze worden bijna vertroeteld.”
Chiel moet zichzelf ook goed blijven verzorgen en zijn eigen lichaam niet overbelasten. Hij wil zijn passie ook zo lang mogelijk blijven beleven. "Zolang ik gezond blijf, ga ik natuurlijk door.”
Zijn twee kinderen neemt hij in de weekenden vaak mee naar de stallen van Eelke Kruis in Terbant, om bij Karola en JCElsavadorrocks te kijken. "Het is ook een leuk uitje voor onze kinderen, mijn vrouw gaat dan ook mee en we maken er wat leuks van. Beetje wandelen, spelen, gezellig.”
