Geurt (19) uit Ouddorp ging naar Malawi om mee te bouwen aan een kleuterschool
Geurt van der Bok, oud-leerling van de Prins Maurits in Middelharnis, ging voor de Stichting Timotheos naar het Afrikaanse land Malawi. Daar bouwde hij mee aan een school voor jonge kinderen. Hij vertelt over zijn ervaringen in een ver land. “We hadden nooit warm water om te douchen.”
Het was een reis van in totaal zo’n vierentwintig uur. Bij aankomst op het kleine vliegveld in Malawi moest de groep uit Goeree-Overflakkee hun handen wassen. De temperatuur werd opgemeten in verband met Ebola en daarna ging het richting de compound van Stichting Timotheos in Mapanga. "Om daar te komen moesten we een half uurtje rijden over asfaltwegen waar gigantische gaten in lagen. Rotzooi langs de weg. Gigantische chaos op de weg door minibusjes en lopende mensen. Toeteren. Alles gaat kris kas door elkaar. Daar zit geen orde in," vertelt Geurt.
Prikkeldraad
De compound waar ze verbleven is helemaal ommuurd door prikkeldraad en wordt ‘s nachts met wachters en honden bewaakt tegen criminaliteit. Toen Geurt zijn telefoon wilde opladen om naar huis te bellen dat ze op bestemming waren aangekomen, bleek de stroom het niet te doen. “We zaten ook in het donker. Bleek te gaan om een politiek spelletje. Af en toe de stroom er af halen. We hadden ook nooit warm water om te douchen. Het eten was goed, we konden naar een grote supermarkt in de stad. Daar verkochten ze aardappels, groente en vlees. Ook was er voldoende brood en drinken. Aan tussendoortjes ontbrak het ook niet.”
Kleuterschool
Het doel van de reis was om voor de kinderen, waarvan er veel wees zijn, een kleuterschool te bouwen, zodat ze kunnen leren lezen en schrijven. Een waterpomp, toiletgebouw en keukentje werd gesponsord door Timotheos. “Ook hebben we voedsel en kleding uitgedeeld aan de oudere en zwakkere mensen. En een dag naaimachines weggebracht, zodat een groepje vrouwen kleding kan maken en misschien een handeltje opstarten.”
Stichting Timotheos deelt twee keer per week voedselpakketten uit aan ouderen. De medewerkers van de compound zetten die pakketten in elkaar. Er zit per pakket vijf zakjes sojabonen, een kilo bonen, anderhalve kilo rijst, twee pakjes lucifers, vaseline (voor de droge huid vanwege de zonkracht, kaarsen, thee, zeep en een pak koekjes. in.
Armoede
De manier van leven in Malawi is zo anders dan in Nederland, zag Geurt met eigen ogen. “”De mensen hebben zo weinig spullen dat ze het eigenlijk met niets moeten doen. Daarom werken veel mensen hier ook niet. Te oud of te verzwakt. Ze hebben geen materiaal, gereedschap om te werken. Op het heetst van de dag, tussen elf uur en één uur in de middag, zochten ze allemaal een plekje onder de boom om niet in de brandende zon te zitten.
Coronavirus
“De mensen hebben geen toekomstperspectief”, vertelt Geurt, “Ze leven met de dag. Proberen te overleven. Heel de dag in de weer voor een beetje eten, om zo toch weer wat te hebben op het einde van de dag. Er was in Malawi geen sprake van het coronavirus.” Geurt haalt een medewerker van Stichting Timotheos aan. Die zei bang te zijn voor het virus. Wanneer dat in Malawi zou uitbreken zou het grote gevolgen hebben. De mensen hebben nauwelijks tot geen hygiëne. Velen zijn al zwak door de honger.”
Geurt heeft aan zijn trip van een dikke twee weken veel contacten overgehouden. Vooral met mede-vrijwilligers die ook in de compound verbleven. “Niet echt met inwoners van het land. Maar ik zou me nog wel een keer in willen zetten om de arme mensen daar van de eerste levensbehoeften te kunnen voorzien.” Inmiddels is Geurt weer thuis in Ouddorp.
Tekst: Gerrit van Loon
