Willie:  “Het bevalt me wel, ik hoef geen enge trappen meer op en af”
Willie: “Het bevalt me wel, ik hoef geen enge trappen meer op en af” Foto: Sam Fish

Na zestig jaar uit het oog, maar niet uit het hart

Als je ergens woont waar je echt helemaal op je plek zit, dan wil je daar eigenlijk je hele leven blijven wonen. En dat is precies van Willie van Ours-Brinkman heeft gedaan. Het was 21 april 1959 toen Willie de sleutel van haar huisje aan de Molenkade in Stellendam kreeg.

"Het was zo'n mooie plek om te wonen," vertelt ze. "Het is een fijne omgeving met veel sociale controle. Een buurvrouw bracht elke dag de krant en ik kreeg veel visite." Inmiddels is Willie 86 en moest ze verhuizen. "Ik noemde het altijd een oud hok, maar het was wel míjn oude hok," grapt ze. "Maar het ging niet meer. De trappen waren te stijl, het was te groot om nog bij te houden. In een oud huis moet je veel schoonmaken, dat kon ik niet meer." En dus besloot ze dat ze moest verhuizen. "Dat heeft wel pijn gedaan. Ik was verzot op dat huis. Maar soms moet je moeilijke keuzes maken."
En hoewel het een moeilijke keuze was om haar huisje aan de Molenkade te verlaten, was het een makkelijke keuze om in Stellendam te blijven. "Ik woon al mijn hele leven in Stellendam, ik ga hier echt niet weg." Zo komt het dus dat ze haar huisje aan de Molenkade na 60 trouwe jaren heeft ingeruild voor een appartement aan het Korenbloempad.

"Het is even wennen," geeft ze toe. "Nieuwe buren en een nieuw uitzicht. Ik moet het water allemaal nog even testen, ik zit hier pas een maand. Maar het bevalt me al wel. Ik heb mooi uitzicht, ik hoef minder schoon te maken en ik hoef geen enge trappen meer op en af."

Afscheid

Na 60 jaar je oude stekkie verlaten is niet niks en dat vonden de buren ook. "Ik zat hier net twee dagen toen de bel ging," vertelt Willie. "Ik doe open, staat er ineens een grote groep mensen voor de deur. Al mijn oude buurtjes." Ze begint te stralen als ze het vertelt. "Ze hadden cadeautjes voor me." Ze wijst naar oude foto's van de Molenkade die inmiddels aan de muur hangen. "En deze." Ze pakt een beeldje van de kast. Het is de molen van Stellendam met haar oude huisje ernaast. Op het bankje tussen de molen en het huisje zit een vrouw met een kat op een bankje. "Dat ben ik. Ik had altijd zwerfkatten die ik verzorgde."

Willie is dus na 60 jaar Molenkade verhuisd, maar ze is er nog lang niet weg. De Molenkade blijft voor altijd haar thuis.
Tekst: Sam Fish