"Kanker maakte mij sterker, maar had het liever niet meegemaakt"
HEERENVEEN- Volgens de cijfers krijgt één op de drie Nederlanders ooit de diagnose kanker. In 2000 kreeg Annemarie Blacquière voor de eerste keer te horen dat ze borstkanker had. Haar leven belandde in een rollercoaster, maar ze laat zich niet makkelijk kisten. Ook niet toen in 2010 én in 2018 weer borstkanker werd gevonden: "Het is vervelend, maar je moet door. Je moet niet zitten sippen."
"Het was kerst 2000 toen ik voor de eerste keer iets voelde in mijn borst. In eerste instantie dacht en hoopte ik op een cyste. Daarom wachtte ik met na de dokter gaan. In het nieuwe jaar was het bultje niet weg en besloot ik toch maar even naar de huisarts te gaan. Ik had gelijk het gevoel; dit zit niet goed. Twee dagen na mijn bezoek aan de dokter hoorde ik voor het eerst het nieuws. Ik had borstkanker."
"Je denkt altijd dat zoiets aan je deur voorbij gaat. Ik heb altijd wel die vrees gehad omdat er veel kanker in mijn familie zit, maar ergens hou je hoop dat het jou niet gebeurt. Als het dan wel zo is heb je geen andere keus dan in die achtbaan stappen en positief blijven. Gelukkig heb ik een ontzettend lieve man en ook mijn kinderen, familie en vrienden hebben mij tijdens die periode erg geholpen. Ook de artsen en verpleegkundigen in het ziekenhuis waren heel aardig en ik had echt vertrouwen in het personeel dat mij hielp."
"Men zegt nooit dat je genezen bent van borstkanker, maar er zijn wel periodes waar je uit behandeling bent en er geen kankercellen meer zijn. Helaas is bij mij de kanker nu twee keer teruggekomen. In 2010 en in 2018. Ik heb mij laten testen, maar de kanker die ik heb is niet genetisch bepaald. Het is eigenlijk domme pech. In één geval was een slapende cel actief geworden. Nu ben ik gelukkig weer uit behandeling. Wel slik ik nog medicijnen die ervoor kunnen zorgen dat het niet terugkomt. Van deze hormoontherapie weten ze niet zeker of het werkt, daarom houden ze mij goed in de gaten."
"Ze hebben ook mijn borst verwijderd. Veel vrouwen vinden dat verschrikkelijk en dat snap ik wel. Gelukkig had ik er geen moeite mee. Ik voel mij ook zonder borst nog steeds vrouwelijk. Ik was juist blij dat hij eraf was, ik dacht alleen; als de ziekte maar weg is."
"Nu ik uit behandeling ben heb ik mijn actieve leven weer opgepakt. Ik kan en mag alles doen wat ik wil, gelukkig maar. Ik ben een bourgondiër en ga mij echt niet laten leiden door bepaalde diëten. Bang dat de kanker terugkomt wil ik niet zijn. Natuurlijk had ik het liever niet meegemaakt, maar ik ben er sterker door geworden. Als je iets ergs meemaakt, dan ga je veel intenser leven. Ik ben veel meer gaan genieten van de kleine dingen; bloemen, het voorjaar. Ik vraag mij wel eens af waarom het zo moest gaan, maar wil er niet te lang bij stil staan. Je moet door en niet gaan sippen. "
De Skulp
Annemarie bezoekt al vanaf haar eerste diagnose regelmatig het SkulpCafé in Heerenveen, een bijeenkomst voor mensen die op wat voor manier met kanker te maken hebben, of hebben gehad: "Ik hoorde van een vriend over de Skulp en heb toen besloten om er een keer heen te gaan. Destijds waren we nog maar met een klein groepje, een stuk of acht rond een tafel. Nu is het al wat groter, maar ik snap niet waarom er niet meer mensen komen. Als je bekijkt hoeveel Heerenveners te maken krijgen met kanker. Het is altijd gezellig en we praten echt niet alleen maar over kanker. Ik heb er veel steun aan."