Illustrator Marlous: ‘Voor mij werkt illustreren therapeutisch’
Ze maakt familieportretten, tekent in opdracht voor magazines en is bezig met haar eigen boek. Marlous van Groenestein (33), is de illustrator achter Marloustration. Haar tekeningen zijn herkenbaar door haar kleurgebruik en traditionele manier van werken. Veel werk is autobiografisch. “Ik geef me bloot in mijn tekeningen, maar schaam me niet voor wie ik ben.”
De illustraties die Marlous maakt zijn eigenlijk kleine verhaaltjes. Door het kleurgebruik oogt het vrolijk. Kijk je wat langer en aandachtiger zie je een vorm van kwetsbaarheid er doorheen sijpelen. Ze schrikt er niet voor terug haar eigen leven te gebruiken als inspiratiebron. Dat resulteert in gezellige en knusse tekeningen tot zeer gevoelige soms zelfs heel verdrietige werken. Maar allemaal typisch Marlous.
Het is dan ook moeilijk voor te stellen dat haar werk op de kunstacademie wordt afgebrand. Een docent zegt dat ze niet kan tekenen; en stelt bovendien dat het beter zou zijn als ze dat ook niet meer zou doen. Bam. Weg droom. Als kind tekent ze al allerlei stripboeken en fantaseert ze over een leven als striptekenaar. Maar de ongevoelige woorden van haar leraar komen zo hard aan, dat ze jarenlang geen potlood of penseel meer aanraakt.
Dus studeert ze af als grafisch ontwerper, maar doet dat werk met weinig plezier. “Ik voelde me er niet op mijn plek. Ik ging me steeds meer afzonderen en werd uiteindelijk depressief.” Ze worstelt met zichzelf, tot tijdens een mindfulness-training haar de vraag gesteld wordt wat ze leuk vindt om te doen. “Ik moest gelijk aan tekenen denken, maar dus ook aan die docent van de kunstacademie.” Aangemoedigd om toch haar intuïtie te volgen, koopt ze een speciaal boekje om in te tekenen. “Terugkijkend vind ik wat ik toen tekende enorm lelijk, maar het hielp me. Ik vond het steeds leuker om te doen en dacht: dit is mijn ding.”
Ze stort ze zich volledig op het illustreren, opent een Etsyshop (onlinewinkel) en staat op creatieve markten waardoor haar naamsbekendheid groeit. Ze verandert van stijl, van digitaal naar traditioneel: kleurpotlood, aangevuld met gouache, pastel en markers. Terwijl ze verdieping zoekt in haar illustraties, raakt ze tijdens haar zwangerschap opnieuw depressief, maar dankzij goede therapie komt ze er weer bovenop. Hoewel ze nu weer plannen maakt voor het heropenen van haar Etsyhop en het voltooien van haar boek, is ze nog niet de oude. "Ik kan nog niet veel tegelijkertijd aan." Ook staat ze op een tweesprong, want ze wil niet volledig afhankelijk zijn van haar illustraties.
"Illustreren werkt voor mij als uitlaatklep. Ik wil daarom niet dat de druk van het moeten creëren het creatieve proces in de weg staat.” Dus tekent ze wel in opdracht zoals in It grutte foarlêsboek, waarbij ze drie verhalen van tekeningen voorziet. Maar maakt ze het liefst eigen werk. "Daar word ik het meest blij van.” Regelmatig trekt ze zich terug aan haar bureau op haar slaapkamer, waar ze uren achter elkaar tekent. Dat doet ze niet voor niks: juist in haar eigen werk kan ze haar emoties goed kwijt. "Voor mij werkt het therapeutisch. Tijdens mijn depressies heb ik heel harde tekeningen gemaakt. Die zijn zo verdrietig dat ik zelf schrik wanneer ik ze zie. Ik ben niet bang me te laten zien. Daarom wil ik ook een illustratieboek maken over mijn depressies. Ik schaam me niet voor mezelf en vind het mooi dat ik mensen kan helpen door open te zijn over wat mij is overkomen.” Via Instagram (@Marloustration) krijgt ze veel reacties van mensen die dankbaar zijn voor haar openheid. Vaak geven ze aan dat nu ook te durven. "Die persoonlijke verhalen die ik toegestuurd krijg zijn heftig om te lezen. Maar ik vind het mooi dat ik ook op die manier mensen kan inspireren.”
