‘De nacht heeft zijn eigen sfeer’
LEEUWARDEN - Het beroep van vrachtwagenchauffeur is geen roeping of lang gekoesterde droom geweest voor Barbara van Akkeren (45) uit Leeuwarden. Het voelt wel als thuiskomen wanneer ze eenmaal achter het stuur zit. In verband met de dag van de vrachtwagenchauffeur zet Rondom Leeuwarden een chauffeur in het zonnetje. Want zonder vrachtwagenchauffeurs staat ons land en feitelijk dus ook de economie stil. Dus bij deze: dankjewel.
“Ik hoef niet per se in het zonnetje gezet te worden”, valt Barbara gelijk met de deur in huis. “Ik vind het werk ontzettend leuk en praat er graag over.” Ze is dankbaar, blij en tevreden: dat valt gelijk op. Vanuit haar Tiny House in Leeuwarden vertelt ze vol enthousiasme over haar leven met de vlam in de pijp. Ze is in vaste dienst bij Peter Appel Transport en rijdt met name nachtdiensten.
“Het was echt een kwestie van 12 ambachten, 13 ongelukken”, zegt ze lachend. Ze probeert allerlei baantjes, maar niks bevalt. In 1998 na het zoveelste mislukte avontuur, bedenkt ze dat het beroep van vrachtwagenchauffeur wel zou passen. “Ik hou van autorijden, heb mijn vrijheid nodig en werk het best wanneer ik niet op mijn vingers wordt gekeken.” Haar eerste vrachtwagenrijles kan ze zich nog goed voor de geest halen. Op het Cambuurplein notabene: en ik weet nog dat ik dacht, oei dit is hoog.” Na het behalen van haar C-rijbewijs komt ze in dienst bij een koeriersbedrijf en werkt ze voor verschillende opdrachtgevers, tot ze in 2014 bij Peter Appel Transport komt werken.
Vanuit St. Annaparochie rijdt ze door het hele land om distributiecentra te bevoorraden. Haar 32-urige werkweek begint op zondagavond met het rangeren van trailers. Op maandagochtend is ze klaar, waarna ze de maandagnacht alweer werkt. Op dinsdag en woensdag is Barbara vrij, en op donderdag - en vrijdagavond zit ze weer achter het stuur. “Het zijn vier nachten, daarnaast blijft er genoeg tijd over voor een sociaal leven.”
’s Nachts rijden: je moet het maar willen. Barbara doet echter niets liever. “Het is heerlijk rustig op de weg, ik bel wat met collega’s die aan het rijden zijn of luister naar de radio.” Actualiteitenprogramma’s op NPO Radio1 zoals ‘Nooit meer slapen’ zijn favoriet. Qua muziek het liefst jaren tachtig. “Ik vind het ook prima als ik met niemand contact heb. De nacht heeft zijn eigen sfeer en die bevalt me.”
Een overnachtingsrit vindt ze ook leuk. Dan rijdt ze het hele land door en wanneer ze haar verplichte rust moet pakken, gaan de gordijnen dicht en kruipt ze in de cabine onder de wol. Eten en drinken heeft ze mee. Ook voor een snelle sanitaire stop hoeft ze in principe haar truck niet uit. “Ik heb lege halve liter flessen en een trechter mee. Een collega leerde me dit trucje. Het is niet alleen makkelijker: ik hoef daardoor de kou niet in, waardoor de kans dat ik verder kan slapen een stuk groter is.”
Met slapen heeft ze sowieso geen probleem. Wel zo belangrijk met haar afwijkende slaappatroon. "Ik heb geen ritme, laten we wel wezen. Maar als je jezelf aanpraat dat je met een jetlag leeft, ervaar je dat ook zo. Dat hoeft niet.” Volgens Barbara gaat het vooral om een goede balans vinden tussen werk en privé. "Om goed voor mezelf te zorgen, ben ik minder suiker gaan eten en pak ik rust naar eigen inzicht. Ik probeer regelmaat te vinden in mijn onregelmatige leven. ” En dus wandelt ze twee keer in de week anderhalf uur met de honden van vrienden en neemt ze alleen gezonde snacks mee onderweg. "Ik krijg vaak te horen dat 's nachts werken, slecht zou zijn voor mijn metabolisme. Dat weet ik zelf ook wel. Maar dan leef ik maar ietsje korter: so be it. Ik haal er nu alles uit wat er in zit en heb daardoor een prachtig leven.”