Melissa Wijnja is journalist bij RondOm Vandaag. In haar columns schrijft ze over dingen die haar opvallen of raken. Ze zet u graag even aan het denken.
Melissa Wijnja is journalist bij RondOm Vandaag. In haar columns schrijft ze over dingen die haar opvallen of raken. Ze zet u graag even aan het denken.

Column Melissa: Is dit nu later?

Column

Een goede vriendin van mij gaat in haar eentje met een Volkswagen-busje op reis door Europa. Samen met een gemeenschappelijke vriendin gaven we haar, als afscheidscadeau, een Zwitsers zakmes. Zo’n eentje met veel verschillende tools; van een tandenstoker tot een zaag en van een pincet tot een bieropener. En natuurlijk een scherp mes, die mag niet ontbreken. In het lemmet lieten we ‘Jim Zeilboot voor altijd’ graveren, een knikje naar ons verleden. Jim Zeilboot was namelijk onze ‘spionnennaam’ toen we samen op de basisschool zaten. Jim als anagram van onze voorletters, Zeilboot een knipoog naar onze droom: samen de wereld over gaan in een zeilboot. 

Als klein kind had ik de wildste dromen: ik zou kok worden, of schrijver, wildlifefotograaf, ik wilde de eerste vrouwelijke commando worden, politieagent met hond (of paard), noem het maar op. Als mensen mij vroegen wat ik wilde worden zei ik heel vaak: weet ik nog niet, maar ik wil niet mijn leven slijten achter een bureau. 

Vijftien jaar later zit ik ontgoochelt achter mijn laptop en vraag ik mij af: is dit nu later? Van mijn dromen is niets terecht gekomen. Ook leeftijdsgenoten zie ik na hun afstuderen worstelen met die vraag. Jarenlang in het onderwijssysteem zitten heeft onuitwisbare sporen achter gelaten. Je moet opeens zelf een leven vormgeven en hoe je dat doet, dat heb je niet geleerd op school. 

Ik weet niet precies wat die stap, vanuit het onderwijs naar je werkende leven, zo moeilijk en groot maakt en ik weet niet zeker of dat iets is waar alleen mijn generatie mee worstelt. Misschien is het een gebrek aan perspectief. Je weet dat de basisschool over het algemeen acht jaar duurt, dat je naar vier, vijf, zes jaar klaar bent met de middelbare en ook je vervolgopleiding is keurig opgedeeld in een overzienbaar kader. En dan bam, je bent klaar met de opleiding en de volgende, duidelijke lijn op de horizon? Die is eigenlijk pas over veertig jaar. 

Het is dus niet gek dat mensen van mijn leeftijd voortdurend op zoek zijn naar een volgende stap. Dat ze, vaker dan vorige generaties, van baan naar baan of van relatie naar relatie hoppen. Er zit iets onrustigs in mijn generatie, veroorzaakt door een combinatie van de verwachtingen van de samenleving en die van onszelf. Soms heb ik het gevoel dat het leven in de afgelopen eeuw veel sneller is geworden. Dat ontwikkeling na ontwikkeling elkaar opvolgen en dat we niet meer even adem durven te halen. Zijn we bang om achter te blijven? Ik gun mijzelf en mijn generatie rust, maar als zelfs een wereldwijde pandemie ons leven niet stil kan zetten, wat dan wel?

Afbeelding
Steeds meer boeren in Friesland stappen over op kruidenrijk grasland Agrarisch nieuws 6 uur geleden
Afbeelding
Wie was Abe Lenstra? Sport 6 uur geleden
Afbeelding
Duidelijkheid over beheer oevers langs Friese vaarwegen Natuur 18 uur geleden
Het afkoppelen van de regenpijp.
Week van de Groene Tuin helpt Friezen op weg om tuin te vergroenen Natuur 20 uur geleden
Op deze plek in Katlijk komt straks een geweldige speeltuin, hopelijk met uw hulp!
Katlijk komt samen voor speel- en ontmoetingsplek Algemeen 28 mrt, 12:00
Afbeelding
Achter de doeken van Aerial Yoga Sport 28 mrt, 08:00
Afbeelding
Campagne Doortrappen feestelijk van start Gezondheid 27 mrt, 20:00
Afbeelding
FryslânDOK: Prins Dokkum Cultuur 27 mrt, 18:00